ในที่สุดก็ได้กอดสาวน้อยที่คิดถึงมาตลอด หลี่มู่เฉินรู้สึกผ่อนคลายทั้งตัว
ราวกับว่าหัวใจที่ว่างเปล่ามาทั้งวัน ตอนนี้ได้สงบลงแล้ว เต็มไปด้วยความรู้สึกคล้ายกับการได้กลับบ้าน
เขาคลายแขนที่กอดสาวน้อยแน่น จูบที่ริมฝีปากของเธอเบา ๆ เสียงทุ้มต่ำว่า: "...ที่ให้เฉินอันกลับไป เพราะอยากให้ฉันนอนที่นี่คืนนี้ใช่ไหม?"
"อืม" สาวน้อยพูดตรง ๆ ไม่ปิดบังความคิดของตัวเอง ชี้ไปที่เตียงของเธอ "แค่ว่าเตียงกว้างแค่หนึ่งเมตรห้าสิบ คุณต้องกอดฉันให้แน่นหน่อยถึงจะนอนได้"