บทที่ 174 ฉันชอบวัวน้อยกินหญ้าแก่

ในห้อง

ได้ยินเสียงดังโครมมาจากด้านนอก ลู่เซิงหยุดพูดกลางคัน ขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ

"รอสักครู่นะคุณปู่ ข้างนอกเหมือนมีคน ฉันออกไปดูหน่อย"

ลู่เซิงพูดพลางลุกขึ้นเดินไปที่ประตู เพิ่งสังเกตเห็นว่าประตูเปิดแง้มอยู่ ไม่ได้ปิดสนิท

แต่พอออกไปดู ข้างนอกกลับไม่มีใครเลย

ลู่เซิงคิดว่าตัวเองคงคิดมากไป

ขณะที่กำลังจะหันกลับเข้าห้อง เธอสังเกตเห็นรอยน้ำใกล้ๆ ถังขยะ ทำให้พรมสีแดงเข้มเปียกเป็นวง