ลูกชายคนเดียวจากไปแล้ว ซุนเชี่ยนไม่สามารถตั้งสติได้เลย
เว้นแต่ว่า
ลูกจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
"เฟิ่งเอี้ยน เธออย่าพูดอีกเลย" ซุนเชี่ยนมองไปที่โจวเฟิงเอี้ยน "เธอไม่ใช่ฉัน เธอไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของฉันได้"
โจวเฟิงเอี้ยนถอนหายใจ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
เธอรู้ว่าซุนเชี่ยนลำบากแค่ไหนกว่าจะมีลูกคนนี้
อายุเลยสี่สิบแล้ว ลูกจากไป ความหวังก็หมดไปด้วย
โจวเฟิงเอี้ยนหันไปมองเยว่เติงเค่อ "เติ้งเคอ คุณเป็นเสาหลักของบ้าน คุณช่วยปลอบเชี่ยนเชี่ยนหน่อยสิ"