บทที่ 11
"พี่ชาย...อย่าไป..."
"ซงจิ้น แกมันน่าขยะแขยงจริงๆ"
"พี่ชาย...พี่ชาย..."
"กูเย็ดพี่ชายแท้ๆ ของกูเอง แกเป็นพี่ชายกูหรือเปล่า? แกใช่ไหม?"
"พี่ชาย..."
"พี่ เป็นของขวัญวันเกิดให้ผมไม่ดีเหรอ?"
...
เสียงเด็กใสๆ กับเสียงทุ้มต่ำของวัยรุ่น ซงซิงลานวัยสี่ขวบกับซงซิงลานวัยสิบแปด ความแตกต่างสุดขั้วสลับกันไปมาในความฝัน จนสุดท้ายแยกไม่ออกว่าอะไรจริงอะไรปลอม
ซงจิ้นลืมตาขึ้น ร่างกายที่แข็งทื่อและความเจ็บปวดที่รู้สึกได้โดยไม่ต้องขยับตัว ทั้งหมดกำลังบอกเขาอย่างโหดร้ายว่า ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง