เย่เจิ้งเต๋อโกรธจนตาลาย ร่างกายสั่นไปหมด
เย่ชีฉือรีบประคองเขาไว้ "พ่อ ใจเย็นๆ ลูกจะไปดูพี่ชาย พ่อรอลูกกลับมานะ"
"ชีเอ๋อร์" เย่เจิ้งเต๋อคว้ามือเธอไว้ พยายามทำให้ตัวเองสงบลง "ถ้าเจ้าไป พ่อจะวางใจได้อย่างไร"
"ถ้าลูกไป อย่างน้อยพ่อก็ไม่ต้องเสียหน้า ในบ้านยังมีแขกอีกมากมาย เราไม่ควรให้พวกเขาเห็นเป็นเรื่องขบขัน" เย่ชีฉือพูดตรงๆ "พ่อวางใจเถอะ ถ้าลูกจัดการไม่ได้ ลูกจะให้คนรับใช้กลับมาแจ้ง ตอนนั้นพ่อค่อยให้องค์ชายหวังมาช่วยลูกก็ได้"