บทที่ 53 ความประทับใจหายไปในพริบตา
วันรุ่งขึ้น
เย่ชีฉือยืดตัวบิดขี้เกียจ
ไม่มียุงกัด นอนหลับสบายเกินไปแล้ว
เธอพลิกตัว
พอพลิกตัวก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ขยายใหญ่ ตอนนี้ดำเหมือนถ่านไปแล้ว
เย่ชีฉือตกใจสุดขีด
เธอรีบกระโดดขึ้น เสียงสั่นเทา "คุ...คุ...คุณตื่นแล้วเหรอ?!"
เสี่ยวจิ่นสิงหัวเราะเย็นชา พูดอย่างดุดัน "เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้เป็นยามอะไรแล้ว?"
"ไม่ทราบค่ะ" เย่ชีฉือตอบอย่างซื่อสัตย์
"ยามเที่ยง" เสี่ยวจิ่นสิงเน้นทีละคำ พูดออกมาด้วยท่าทีกัดฟันกรอด