เสี่ยวเหอเจินถือร่มช่วยกางให้หยวนเหวินคัง
หยวนเหวินคังพยายามปฏิเสธอย่างเป็นธรรมชาติ
เสี่ยวเหอเจินเปิดเผยความกลัวในใจของเธอ บอกว่าเพียงแค่ต้องการให้มีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนเธอ
หยวนเหวินเจินมองเห็นความเปราะบางและร่างเล็กๆ ของเสี่ยวเหอเจิน ราวกับว่าแตะต้องเพียงนิดเดียวก็จะแตกสลาย เขาจึงไม่อาจเอ่ยคำปฏิเสธออกมาได้
เขายังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น รักษาระยะห่างระหว่างกษัตริย์และขุนนาง