"แกหุบปากเลย!" เย่ชีฉือตะโกน
รู้แต่จะพูดจาเย้ยหยัน!
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอต้องลำบากลำบนแบกเขาไปด้วย ถ้าเป็นเธอคนเดียว ตอนนี้คงว่ายไปถึงฝั่งโน้นแล้ว!
ไม่ต้องมาติดอยู่กลางแม่น้ำแบบนี้
เสี่ยวจิ่นสิงเม้มริมฝีปาก ในตอนนั้นเขากลับอดทนไม่พูดอะไร
อดทนไว้ ไม่โต้เถียงกับเย่ชีฉืออีก
เย่ชีฉือกลั้นหายใจเต็มปอด ลากเสี่ยวจิ่นสิงว่ายไปยังฝั่งตรงข้าม
ทุกครั้งที่เธออยากจะพักสักครู่ แค่มีท่าทีจะทำเช่นนั้น เสียงประชดประชันของเสี่ยวจิ่นสิงก็จะดังขึ้นข้างหูเธอว่า "อดทนอีกหนึ่งชั่วยามก็ถึงแล้ว"