"พี่ชายทำไมไม่กินล่ะ?" หญิงคนนั้นถามเสี่ยวจิ่นสิง ดูเหมือนเธอจะสังเกตเห็นความอึดอัดของเขา
"เขาเขินเมื่อเจอคนแปลกหน้าน่ะ" เย่ชีฉือรีบอธิบาย
เสี่ยวจิ่นสิงส่งสายตาไปทางเธอ
เย่ชีฉือทำเป็นไม่เห็น
เธอคีบอาหารมาวางไว้ที่ริมฝีปากของเสี่ยวจิ่นสิง "เป็นเด็กดี อ้าปากสิ"
เสี่ยวจิ่นสิงมองเย่ชีฉือด้วยสายตาเย็นชา
เย่ชีฉือยิ้มอย่างสดใส
สายตาของเธอบอกเสี่ยวจิ่นสิงว่า มีคนให้ที่พักพิงก็ดีแล้ว อย่ามาเรื่องมากนักเลย