เย่ชีฉือได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของทหารอย่างกะทันหัน "อ๊าก..."
เย่ชีฉือที่อุ้มทารกน้อยรีบถอยหลังไปหลายก้าว แล้วจึงหันกลับไปมอง เห็นเสี่ยวจิ่นสิงปักมีดลงไปลึกที่แผ่นหลังของทหารจากด้านหลัง เลือดหยดลงมาทีละหยด ดูน่าสยดสยองอย่างยิ่ง แต่บนใบหน้าของเสี่ยวจิ่นสิงกลับไม่มีความรู้สึกใดๆ สำหรับเขาแล้ว การฆ่าคนหนึ่งชีวิตเป็นเรื่องเล็กน้อย
แน่นอนว่าตอนนี้เย่ชีฉือก็ไม่ได้รู้สึกสงสารอะไร เธอจะเคารพชีวิตแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดจะมีความรู้สึกอะไรกับคนที่เป็นอันตรายต่อเธอ เธอตะโกนบอกเสี่ยวจิ่นสิงว่า "ไปกันเถอะ!"