บทที่ 19 หักแขนเจ้า [อัปเดตที่ 2]

ในขณะที่ซูผิงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้รับภารกิจ ฟ่านเสี่ยวอวี่ก็ตบมือลงบนเคาน์เตอร์อย่างแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ "ถ้าของที่คุณขายไม่มีปัญหา แล้วทำไมถึงทำให้สัตว์เทพที่เบื่ออาหารกินไม่หยุดล่ะ? คุณควรสารภาพมาซะดีๆ!"

"สารภาพ?"

ซูผิงได้สติกลับมา เมื่อเห็นมือที่ตบลงบนเคาน์เตอร์ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ในดวงตาสีดำสนิทปรากฏแววเย็นชาวูบหนึ่ง แต่เขาก็ระงับมันไว้

คนทั้งสองตรงหน้าเขาเป็นนักเลี้ยงสัตว์ศึกอย่างชัดเจน เขาไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้

"เจ้าของร่างไม่ต้องกังวล ในร้านนี้ ไม่มีสิ่งใดสามารถคุกคามชีวิตของเจ้าได้ ผู้ที่มีเจตนาฆ่าเจ้าจะถูกกำจัดทั้งหมด แม้แต่เทพอสูรโบราณก็ตาม!" เสียงเย็นชาของระบบดังขึ้น เผยให้เห็นถึงความมั่นใจอย่างสมบูรณ์

ซูผิงตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าร้านสัตว์เลี้ยงจะมีความสามารถแบบนี้ นั่นไม่ใช่หมายความว่า ร้านนี้คือที่พักพิงที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาหรอกหรือ?

ด้วยการรับประกันจากระบบ ความกังวลในใจของซูผิงก็ลดลงไปมาก เขามองทั้งสองคนด้วยสายตาเย็นชา พูดว่า "พวกคุณบอกว่าอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษของฉันมีสิ่งไม่ดีปนอยู่ มีหลักฐานไหม?"

"หลักฐาน?"

ดวงตาของฟ่านอวี้จิงเย็นชาลง พูดว่า "คำพูดของฉันคือหลักฐาน คุณเชื่อไหมว่าฉันจะเรียกคนจากสมาคมอาหารสัตว์วิเศษมาตรวจสอบทันที และทำให้ร้านผิดกฎหมายของคุณต้องปิดตัวลง?"

ซูผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาไม่กลัวการตรวจสอบจากสมาคมสัตว์เลี้ยงวิเศษ เพราะอาหารที่เขาเก็บมาล้วนเป็นอาหารธรรมชาติ ไม่มีปัญหาใดๆ

อย่างไรก็ตาม หากถูกสมาคมอาหารสัตว์วิเศษตรวจสอบ ขั้นตอนจะยุ่งยากมาก และอาจส่งผลกระทบต่อธุรกิจของเขา อีกทั้งยังทำลายชื่อเสียงของร้าน ซึ่งจะส่งผลเสียอย่างมากต่อการทำภารกิจของระบบให้สำเร็จ

"พี่ชาย ดูนี่สิ นี่มันร้านผิดกฎหมายจริงๆ"

ในตอนนั้น ฟ่านเสี่ยวอวี่สังเกตเห็นอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษจำนวนมากบนเคาน์เตอร์ด้านหลังซูผิง เมื่อเห็นราคาด้านล่าง เธอก็อุทานออกมาทันที

ฟ่านอวี้จิงกวาดตามองหนึ่งครั้ง สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที "ไม่คิดว่าในเขตเมืองชั้นนอกนี้ ร้านผิดกฎหมายจะกล้าโอหังขนาดนี้ สมแล้วที่เป็นสถานที่ที่ไม่มีกฎหมายควบคุม"

"ฮึ"

ซูผิงหัวเราะเย็นชา "ราคาแพงแล้วเป็นร้านผิดกฎหมายเหรอ? ซื้อไม่ไหวก็อย่าซื้อ อย่ากินไม่ไหวแล้วมาใส่ร้ายคนอื่น สิ่งที่ฉันขายล้วนเป็นของดีราคาสมเหตุสมผล ได้ของคุ้มเงิน ยุติธรรมแน่นอน!"

"กินไม่ไหว?"

ฟ่านเสี่ยวอวี่โกรธจนหัวเราะ

ถึงราคานี้จะแพงขึ้นอีกสิบเท่า สำหรับพวกเขาก็เป็นเพียงค่าใช้จ่ายเล็กน้อยเท่านั้น แต่กลับบอกว่าพวกเขากินไม่ไหว?

และราคาที่แพงกว่าอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษทั่วไปมากกว่าสิบเท่า กลับมีหน้ามาบอกว่าเป็น 'ของดีราคาสมเหตุสมผล'?

"ยังบอกว่าได้ของคุ้มเงินอีก ฉันอยากรู้จังว่าของที่คุณขายสองหมื่นนั่นมันมีประโยชน์อะไร กินแล้วจะทำให้อายุยืนหรือไง?" ฟ่านเสี่ยวอวี่โกรธจนหัวเราะ

ซูผิงพูดเรียบๆ ว่า "แค่สองหมื่นแล้วอยากอายุยืน คุณคงกำลังคิดฝันไปเอง"

"นาย!"

ดวงตางามของฟ่านเสี่ยวอวี่เบิกกว้าง เธอโกรธจัดจนตะโกนว่า "พูดอีกครั้งซิ!"

"ไม่ใช่เหรอ?" ซูผิงยักไหล่

"ดูหมิ่นน้องสาวฉัน นายอยากตาย" สายตาของฟ่านอวี้จิงเย็นชา เขายื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนสายฟ้า คว้าไปที่คอของซูผิง

แต่ในตอนนั้น จู่ๆ ความรู้สึกอันตรายอย่างยิ่งก็ผุดขึ้นในใจ

ฟ่านอวี้จิงไม่มีเวลาคิด ทันใดนั้นก็มีเสียงกร๊อบดังขึ้น แขนของเขาดูเหมือนจะถูกกดทับจากบางสิ่ง หักจากข้อศอกอย่างฉับพลัน กระดูกแตกเป็นเสี่ยงๆ

ความเจ็บปวดรุนแรงโถมเข้าใส่ ฟ่านอวี้จิงสูดลมหายใจเย็นๆ เขาถอยหลังอย่างรวดเร็วหลายก้าว เพื่อสร้างระยะห่างจากซูผิง

"พี่ชาย?"

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ฟ่านเสี่ยวอวี่ที่กำลังโกรธเห็นเพียงพี่ชายยื่นมือไปจะสั่งสอนอีกฝ่าย แต่จู่ๆ ก็ถอยหลัง ราวกับถูกอะไรบางอย่างโจมตี

เมื่อเห็นแขนที่หักของฟ่านอวี้จิง ฟ่านเสี่ยวอวี่ก็ตกใจสุดขีด พี่ชายของเธอเป็นคนระดับไหนกัน เป็นนักเลี้ยงสัตว์ศึกที่จบการศึกษาและเข้าร่วมทีมแล้ว พลังเหนือกว่าเธอมาก แต่ตอนนี้กลับถูกทำให้แขนพิการ?!

ซูผิงเห็นภาพนี้ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ในใจก็แอบโล่งอก ระบบนี่เจ๋งจริงๆ ทำตามที่พูดไว้

"ถ้าไม่ใช่เพราะนึกถึงว่านายไม่มีเจตนาฆ่า ครั้งนี้ที่เสียไปคงไม่ใช่แค่แขนข้างเดียวแล้ว" ซูผิงหัวเราะเย็นๆ

เขาเคยตายมาแล้วนับร้อยครั้งในมิติเพาะเลี้ยง จึงไวต่อการรับรู้เจตนาฆ่าอย่างมาก เมื่อครู่ฟ่านอวี้จิงเพียงต้องการสั่งสอนเขาเท่านั้น ไม่มีเจตนาฆ่า ดังนั้นการลงโทษของระบบจึงไม่รุนแรงนัก

"นายเป็นคนลงมือเองเหรอ?" ฟ่านเสี่ยวอวี่หันกลับมา มองซูผิงด้วยความตกใจ

สามารถหักแขนพี่ชายของเธอได้อย่างง่ายดาย นี่เป็นใครกัน?

และดูจากลักษณะของซูผิง อายุไม่ถึงยี่สิบปลายๆ อ่อนกว่าพี่ชายของเธอ นั่นไม่ใช่หมายความว่า พรสวรรค์ของซูผิงเหนือกว่าพี่ชายของเธอหรือ?!

ฟ่านอวี้จิงเป็นคนที่ผ่านการต่อสู้มานับไม่ถ้วน แม้แขนจะหักและเจ็บปวดแสนสาหัส แต่เขาก็กัดฟันอดทนไว้ ความตกใจในดวงตาของเขายิ่งมากกว่าฟ่านเสี่ยวอวี่ ความรู้สึกอันตรายในชั่วขณะนั้นยังคงทิ่มแทงอยู่ในใจ ยากที่จะลบเลือน

เขาไม่สงสัยเลยว่า เมื่อครู่เขาเพิ่งเดินผ่านประตูปรโลกมา!

"นายเป็นใครกันแน่?" ฟ่านอวี้จิงสูดลมหายใจลึกๆ สายตาเต็มไปด้วยความจริงจัง คนที่สามารถทำให้แขนของเขาพิการได้อย่างง่ายดาย และอายุยังน้อยกว่าเขา คนแบบนี้ต้องเป็นอัจฉริยะแน่นอน ไม่ด้อยไปกว่าอัจฉริยะที่โดดเด่นในสหพันธรัฐเลย ไม่มีทางเป็นคนไร้ชื่อเสียง!

"อย่างที่เห็น แค่คนธรรมดา เจ้าของร้านสัตว์เลี้ยง" ซูผิงพูดอย่างสงบ "ตอนนี้ ฉันคิดว่าพวกเราสามารถพูดคุยกันอย่างเท่าเทียมได้แล้ว"

สีหน้าของฟ่านอวี้จิงเปลี่ยนไปมา เขาพูดเสียงต่ำว่า "พวกเราไม่ได้ตั้งใจล่วงเกิน เพียงแต่เรื่องเกี่ยวกับญาติ จึงรีบร้อนไปหน่อย"

"ฮ่าๆ" ซูผิงหัวเราะเบาๆ

ในใจกลับถอนหายใจ

สมกับคำพูดที่ว่า มีพลังถึงจะมีสิทธิ์มีเสียง ไม่อย่างนั้นคนอื่นก็ไม่สนใจฟังคำอธิบายของคุณ กำปั้นใหญ่คือเหตุผล แม้คำพูดจะผิดก็ตาม!

"เมื่อกี้คุณไม่ได้ถามหรอกเหรอว่า อันนี้มีประโยชน์อะไร?" ซูผิงพูดอย่างสงบ "สิ่งนี้เรียกว่าใบหัวใจพระเจ็ดสี ถือเป็นอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษชนิดหนึ่ง แต่เป็นอาหารแบบใช้ครั้งเดียว ประโยชน์เดียวคือ สามารถกระตุ้นจิตวิญญาณของสัตว์เทพ ทำให้พรสวรรค์การรับรู้ของสัตว์เทพเพิ่มขึ้น"

"การปลุกจิต?"

ฟ่านอวี้จิงได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไป

สิ่งที่สามารถปลุกจิตได้ ราคาไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนทั้งนั้น

ที่นี่กลับขายเพียงสองหมื่น?

ฟ่านเสี่ยวอวี่ที่กำลังพยุงพี่ชายอยู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน ไม่คิดว่าพืชสีสันแปลกตานี้จะเป็นสมบัติล้ำค่าที่ช่วยปลุกจิต

"ใบหัวใจพระเจ็ดสีนี้ สามารถปลุกจิตสัตว์เทพระดับไหนได้บ้าง?" ฟ่านอวี้จิงถามอย่างสงสัย

ในตอนนี้ เขาไม่ได้มองเจ้าของร้านนี้เป็นพ่อค้าเห็นแก่ตัวทั่วไปอีกต่อไป ลองถามดูว่า พ่อค้าเห็นแก่ตัวคนไหนจะสามารถหักแขนเขาได้โดยที่เขาไม่รู้ตัว?

ซูผิงยักไหล่พูดว่า "ต่ำกว่าราชาสัตว์ ใช้ได้หมด"

"เอ่อ..."

พี่น้องทั้งสองอ้าปากค้าง

ต่ำกว่าราชาสัตว์ใช้ได้หมด?

นั่นไม่ใช่หมายความว่า แม้แต่สัตว์เลี้ยงขั้นเก้าก็ใช้ได้?

สมบัติที่สามารถปลุกจิตสัตว์เลี้ยงขั้นเก้าได้ มันคืออะไรกัน? ไม่ใช่แค่หนึ่งแสน แม้แต่หลายล้านก็ซื้อไม่ได้!

ในทันใดนั้น สายตาที่พี่น้องทั้งสองมองซูผิงก็เริ่มแปลกไป จะบอกว่าคนนี้เป็นคนหลอกลวงก็ไม่ใช่ พลังแข็งแกร่งเกินไป พลังขนาดนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นคนหลอกลวง

แต่จะบอกว่าไม่ใช่คนหลอกลวงก็ไม่ใช่... ใครจะโง่ขนาดเอาสมบัติล้ำค่าระดับสูงขนาดนี้มาขายเพียงสองหมื่น?!

เมื่อเห็นสายตาประหลาดของพี่น้องคู่นี้ มุมปากของซูผิงก็กระตุกเล็กน้อย ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดมาก เขารู้ดีว่า ราคาสองหมื่นนั้นถูกมาก มีแต่ระบบที่รวยและใจกว้างเท่านั้นที่จะกำหนดราคาแบบนี้ว่า "สมเหตุสมผล"