บทที่ 120 การปราบปราม

ก่อนที่ซูผิงจะยกมือขึ้นป้องกัน กรงเล็บแหลมคมที่กำลังจะสัมผัสไหล่ของเขา พลันมีเสียงดัง "แกร๊ก" และหักงอลงทันที!

ในขณะเดียวกัน ร่างของสัตว์ราชาปีกก็ล้มลงกับพื้นเสียงดัง "ปัง" ทรุดลงตรงหน้าซูผิง ถูกพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้กดทับจนไม่สามารถขยับเขยื้อน

และสัตว์ราชาปีกก็ไม่ได้ดิ้นรนหรือต่อต้านแต่อย่างใด ความดุร้ายกระหายเลือดในดวงตาของมันหายไปหมดสิ้น ดวงตาสีทองเข้มจ้องมองซูผิงด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด