บทที่ 162 การเตรียมตัวครั้งสุดท้าย

"นี่เป็นสัตว์เลี้ยงที่เจ้านายของเจ้าส่งมาให้ฉันด้วยตัวเองนะ เจ้าตัวน้อย" ซูผิงขยับข้อมือพลางเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

สัตว์เปลวเพลิงมายาที่เกียจคร้านเหมือนแมวส่งเสียงฮึดฮัด หันมามองเขาอย่างดูแคลนแวบหนึ่ง มันไม่เข้าใจเลยว่ามนุษย์โง่คนนี้กำลังพูดอะไรจ้อกแจ้กอยู่

ซูผิงเห็นปฏิกิริยาของมัน รอยยิ้มของเขายิ่งเข้มข้นขึ้น

"มา ฉันจะพาเจ้าไปเล่นสักหน่อย"