บทที่ 122 ให้เขารู้ถึงความโหดร้ายของสังคม

"ผู้มีพลังธาตุน้ำมารดน้ำในสวนผักที่บ้านฉัน?" เรื่องแบบนี้ฟังดูประหลาดมาก แต่เมื่อพูดออกมาจากปากของเย่อิน กลับให้ความรู้สึกเหมือนวรรณกรรมแนวเวอร์ซายส์

"ช่างเถอะ พวกคุณพวกแปลก ๆ พวกนี้ ฉันก็ไม่อยากยุ่งแล้ว" จางเหมิงหลงรู้สึกว่าตัวเองต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะย่อยข้อมูลพวกนี้ได้ หากไม่ใช่เพราะวันนี้ได้เห็นกับตาตัวเอง เขาคงสงสัยว่าตัวเองมีปัญหาทางสมองหรือเปล่า