บทที่ 297 ฉันแค่อยากเป็นนักศึกษาปริญญาโทธรรมดาที่เงียบๆ

"นักศึกษาจางเหมิงหลง คุณลองพิจารณาอีกครั้งนะ พวกเขาให้ตำแหน่งศาสตราจารย์คุณได้ พวกเราก็ให้ได้เช่นกัน!" คณบดีไป๋ตบหน้าผากตัวเองและรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันที

ใช่แล้ว จางเหมิงหลงประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในวงการคณิตศาสตร์ แต่พวกเขากลับยังคงดื้อรั้นปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นนักศึกษาธรรมดาคนหนึ่ง

ด้วยระดับความสามารถของเขา ใครกล้าบอกว่าตัวเองมีคุณสมบัติเป็นอาจารย์ของเขา? หากจะเป็นอาจารย์ของเขา ก็ต้องพิสูจน์ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับเดียวกับข้อสันนิษฐานของรีมันน์ให้ได้ก่อน!