บทที่ 16 เมื่อครู่ กู้หลินเฉากำลังมองนาง
แตกต่างจากปฏิกิริยาของคนอื่น เมื่อนางสกุลซวี่เห็นลูกสาวเป็นเช่นนี้ หัวใจแทบจะแตกสลาย รีบอุ้มนางเข้าสู่อ้อมกอด ลูบผมนาง กล่าวปลอบโยนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "หนงหนงไม่ต้องเสียใจกับคนใจดำอำมหิตเช่นนั้นหรอก ไม่คุ้มค่าเลย พวกเราแค่อยู่ห่างๆ นางต่อไปก็พอ" แต่ในใจกลับตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องแก้แค้นให้ลูกสาวสุดที่รักของตน เวินรู่อี้ช่างใจร้ายโหดเหี้ยมเพียงนั้น ไม่ว่าอย่างไร ตระกูลเวินก็ไม่อาจปล่อยให้นางอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว