บทที่ 39 ความฝันอันเหลวไหล

เวินถิงอวิ่นตาไวมือเร็ว รีบหลบไปด้านข้างทันที แถมยังไม่ลืมที่จะเย้ยหยันเธอ "ตอนนี้เธอก็เป็นถึงพระชายาผู้สำเร็จราชการแล้ว ทำตัวเหมือนแม่ค้าหัวตลาดแบบนี้ ถ้ามีคนมาเห็นเข้า มันจะเสียเกียรติมาก รีบหยุดได้แล้ว"

เวินฉุนฉุนโกรธจนขำ เธอโบกนิ้วเรียกเขา "พี่สอง เข้ามาใกล้ๆ หน่อย"

เวินถิงอวิ่นมองเธอด้วยความระแวง "จะทำอะไร?"

"เข้ามาใกล้ๆ หน่อยสิคะ" เวินฉุนฉุนออดอ้อน