บทที่ 122 กู้หลินเฉาใจกระตุก
เวินฉุนฉุนได้ยินคำพูดนั้น หันไปมองกู้หลินเฉา แต่กลับพบว่ากู้หลินเฉาไม่อยู่ที่นั่งแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน
เธอหยิบขนมดอกท้อชิ้นหนึ่ง กัดคำหนึ่ง นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงโบกนิ้วเรียกหวังโฮ่วเต๋อ "ขันทีหวัง ข้าขอถามอะไรสักหน่อยได้ไหม"
"อะไรหรือ" หวังโฮ่วเต๋อเข้ามาใกล้อีกนิด
"คือว่า เมื่อครู่ข้าพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำให้องค์ชายอ๋องไม่พอใจ" เวินฉุนฉุนถามเสียงเบา