บทที่ 152 อิจฉา อิจฉาสุดๆ
แม่นมเจิงได้ยินบทสนทนาระหว่างนายและบ่าว หัวเราะจนปิดปากไม่มิด พูดอย่างเอ็นดู "พระชายาช่างเป็นคนน่ารักเอาใจใส่จริงๆ องค์ชายอ๋องช่างมีบุญจริงๆ"
"นั่นเป็นสิ่งที่หม่อมฉันควรทำอยู่แล้วนี่คะ" เวินฉุนฉุนแสดงความเขินอายบนใบหน้าอย่างพอเหมาะ
แม่นมเจิงยิ่งมองยิ่งพอใจ สมกับที่ไท่หวงไท่โฮ่วมีสายตาดี เลือกฮองเฮาที่เอาใจใส่เช่นนี้ให้กับองค์ชายอ๋อง
เมื่อมาถึงวังจิ้งฉือ เวินฉุนฉุนจึงพบว่า กั๋วไท่โฮ่ว กู้เหิง และ... เวินรู่อี้ก็อยู่ที่นั่นด้วย