เมื่อเดินออกจากห้องหนังสือ ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว ซูว่านมองดูจวนอัครเสนาบดีที่กว้างใหญ่ แล้วรู้สึกงุนงงขึ้นมาทันที
ตำหนักที่เธออาศัยอยู่ชื่อตำหนักหลันหยวน แต่เธอจำไม่ได้ว่ามันอยู่ทางไหน
แย่ตรงที่ช่วงเวลานี้ไม่มีบ่าวคนไหนเดินผ่านมาเลย
เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องหนังสือ
ในห้องหนังสือ หลังจากที่ซูว่านเดินออกไป ฝู่จิ่งเฉินก็ก้มหน้าลงจัดการกับงานราชการที่กองอยู่บนโต๊ะ