Bölüm 39

Bölüm 39 - Kopan Bağlar ve Gizemli Bir Misafir

Julian, hastane koridorunda yanımda duruyordu; yüzünde öfke ve tiksintiyle karışık bir ifade vardı, arkamızdaki kapalı kapının ardından Ivy'nin çığlıkları yankılanırken. Onu daha önce hiç böyle bir nefretle bakarken görmemiştim.

"Artık buna dayanamıyorum," dedi sessizce, dağınık saçlarını eliyle düzeltirken. "O, sandığım kişi değilmiş."

"Ben sana demiştim," demek istedim, ama ne anlamı vardı ki? Bunun yerine, onu ilgisiz bir merakla izledim. Bir zamanlar sevdiğim adam sonunda herkesin gördüğü şeyi görüyordu.

"Ne yapacaksın?" diye sordum, gerçek bir ilgiden çok nezaket gereği.

Julian bana döndü, gözleri yalvarıyordu. "Hazel, affını hak etmediğimi biliyorum, ama—"

Bir hemşire yanımızdan hızla geçip Ivy'nin odasına girdi, sözünü keserek. Saniyeler sonra tekrar dışarı fırladı, bir doktor çağırarak. "Kod Mavi! Yardıma ihtiyacımız var!"