AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

Diğerleri uyanmadan çok daha erken ayrılmıştım yurttan. Yeni işimin ne gerektirdiğini görmem gerekiyordu ve bundan en iyi şekilde faydalanmak için her saati çalışmak istiyordum.


Ne kadar meşgul olursam, kendimi o kadar iyi hissediyordum. Bununla demek istediğim, o gece veya o rahatsız edici kıkırdamalar hakkında düşünmüyordum.


"Çalışacağın yer burası," dedi Maximus, yanımda durarak terk edilmiş bir binanın yanındaki bir garajı gösterirken. Şehrin hangi bölgesinde olduğumuzu bilmiyordum, ama etrafta terk edilmiş evler ve yapılar vardı. Sabah akademinin önünde buluştuğumuzda beni buraya arabayla getirmişti.


Bazı eski arabalar ve çeşitli aletlerle dolu birkaç ahşap masanın bulunduğu kocaman bir garajdı.


"En son ne zaman birisi senin garajını temizledi?" diye sordum, ellerimi karnımın altında bağlayarak. Pazılarının ne kadar şişkin göründüğüne bakmamaya çalıştım. Bu kadar çılgınca kaslı görünmek için her sabah ve muhtemelen her saat spor yapıyor olmalıydı.


25-Bana Öğret Senpai