AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

Sırılsıklam ve başım öne eğik bir şekilde sığınağa girdim. Ancak aniden tezahüratlar koptu ve ben daha ne olduğunu anlamadan Lucy üzerime atlıyordu.


"Başardığına çok sevindim!" Bana sıkıca sarıldı ve ben de onun mutluluğunu paylaşmak istesem de yapamadım.


"Tebrikler," diye seslendi Gavin odanın karşı tarafından, bana gülümseyerek. Çoktan kıyafetlerini değiştirmişlerdi. Sydney'nin hâlâ banyoda olduğunu tahmin ettim.


Salem mor bir elbise giymiş, duvara rahatça yaslanmış, dikkatini telefonuna vermişti.


"Ee, Helanie—yirmi mil? Ciddi misin?" Salem sonunda konuştu, sesi alayla doluydu. Bana küçümseyici bir bakış attıktan sonra sanki madalya kazanmışım gibi davranan Lucy'ye dudak büktü.


Yine de haksız sayılmazdı. Kutlamamız için hiçbir neden yoktu. Sonuncu olmuştum ve bitiş çizgisini geçmeye çalışırken bin kez ölmüş gibi hissediyordum.


"Onu dinleme," diye fısıldadı Lucy kulağıma.


İkizlerle kimsenin tartıştığını görmemiştim ve nedenini kolayca tahmin edebiliyordum.


45-Bir Günaha Tanık Olmak