AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

Zamanı veya yağmuru düşünmeden barınağa doğru sürdüm. Kaye, Helanie'nin mükemmel rüyası hakkında konuşmayı reddettiği için, bizzat ona sormak istedim. O rüya hapishanesinde Kaye'i bu kadar değiştiren bir şeyler olmuş olmalıydı. Çok kaybolmuş görünüyordu.


"Bu konuda çok kötü bir hissim var. Bu gece vakti onu barınaktan çağırırken ne söyleyeceksin ki?" diye sordu Xim, onunla yüzleşme fikrime destek vermekte isteksiz olduğunu göstererek.


"Kardeşler olarak, yaşananlardan sonra hâlâ testlerin bir parçası olmak isteyip istemediğini son kez sormaya karar verdiğimizi söyleyeceğim—" cümlemin ortasında durdum, "Bir bahane uyduracağım işte. Kimse bana soru sormaya cesaret edemez zaten."


Sabırsızlanıyordum; damarlarım patlayacakmış gibi hissediyordum. Kaye neden rüya hapishanesinde olanlar hakkında konuşmak istemiyordu? İddia ettiği gibi gerçekten hiçbir şey hatırlamıyor muydu? Eğer bu doğruysa, neden fikri değişmişti?


48-Onun Kan Kokusu