AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

"Kimi seçiyorsun?" Babam üzerime eğilmiş, küçük bir altı yaşındaki çocuğun üzerinde yükseliyordu. Bu soruyu her sorduğunda, sadece seçim yapmayı düşünmek bile bir suç işliyormuşum gibi hissediyordum.


"Anne'siz olmak istemiyorum," diye inledim, oyuncak ayımı sıkıca tutarak.


"Helanie! Artık çocuk değilsin." Babam oyuncak ayımı elimden kaptı, benden bir cevap koparmaya çalışıyordu.


"Şimdi bana bak ve söyle, kimi seçiyorsun?" diye talep etti, yoğun bakışları benimkilere saplanarak.


"Anne!" diye fısıldadım, neredeyse duyulmayacak kadar sessizce, o hafta belki de yüzüncü kez annemi seçerek. Ve yine bir kez daha, eli yanağıma indi.


"Asla böyle sevilmeyeceksin. Eğer babanı seçemiyorsan, bir kız evlat olmayı hak etmiyorsun. Sana her şeyi verdim—bu aptal oyuncak ayıyı bile. Senin ve annen için gece gündüz çalışıyorum, ve sen hâlâ onu mu seçiyorsun?" Sesi bağırırken titriyordu, beni kendimi sıkıca büzüp kontrolsüzce hıçkırmaya iterek.


55-Ne Tatlı!