AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

"Kaye!" Arabama doğru yürürken adımlarım ağır geliyordu. Bugün olanları görmüştüm ve bu beni öfkeyle doldurmuştu. Sydney ve Lamar'ın katılımını izlemek, korkunç bir şeyin gözlerimizin önünde gerçekleşmesini çaresizce seyretmek gibiydi. Bu yüzden Helanie'nin adını bizimkiyle ilişkilendirmek için bu anı kullanmaya karar verdim. En azından bu, onu güvende tutmaya yardımcı olabilirdi.


Şimdilik ise, ona bir yer bulmamız gerekiyordu. Kaye'in de benimle aynı fikirde olduğunu biliyordum. Açıkça konuşmamış olsak da, ikimiz de onun hayatımızda kalmasını umursamamaya başladığımızı anlıyorduk. Onu annesinin yaptıklarından dolayı suçlamıyorduk.


"Helanie hakkında," dedim, arabamın kaputuna bakarak. Sakinleşmeye ihtiyacım vardı. Dolunay her zaman beni tüketir ve yorardı. Kaslarım yoğun bir şekilde ağrıyor ve sonrasında iki gün boyunca zar zor egzersiz yapabiliyordum, yine de kendimi zorluyordum.


69-Geçmiş Bana Karşı