AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

"Bırak ben hallederim," dedi Norman kardeşine fısıldayarak, elleri belinde. Beyaz kolsuz bir tişört ve gri bir kot pantolon giyiyordu. Nemli ama hala kabarık olan saçları, alnına doğru rahat dalgalar halinde dökülüyordu.


Bana doğru yürürken saç telleri daha da çok zıplıyordu, özel konuşabilmemiz için kenara çekilmemi işaret etti. Ama ben onun sessiz talimatlarına uymadım, böylece tam önümde durmak zorunda kaldı, sırtı beni diğer öğrencilerin görüş alanından gizliyordu.


"Şimdi ne için buradasın?" diye sordu alçak, sert bir sesle.


"Son bir kez şansımı denemek için," diye cevap verdim, biraz fazla hevesli bir şekilde. Sonuçta yakında akademideki eğitmenim olacaktı. Ona saygı duyuyorum ve bir öğretmen ve öğrenci olarak onunla iyi bir ilişki kurmak istiyorum.


"Hı?" Gözlerini kıstı, sanki ne demek istediğimi anlamakta zorlanıyormuş gibi. Sanırım kendimi ona daha iyi açıklamam gerekiyordu.


"Dedim ki—" tekrarlamaya başladım, ama o dilini şaklatarak beni susturdu.


71-İki Öfkeli Eğitmen