AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

Kanım dondu ve gözlerim onun yüzüne kilitlendi. Kendim için dehşete düşmüştüm. Ya testi görmüşse? Büyük bir tehlikede olacağım.


Diğer üst sınıf öğrencilerine söylememesi imkânsızdı. Zaten onlarla kötü bir başlangıç yapmıştım ve bu haber beni akademiden atmak için kullanılacaktı. Ve Norman bunu çok severdi.


"Hadi, göster bakalım elinde ne var," keşke yurdun sadece birinci sınıflar için değil, üst sınıflar için de olduğunu hatırlasaydım.


"Bu köşede bulunmana izin yok," Sage kollarını göğsünde kavuşturdu, gözlerini bana doğru kısarak.


"Ah, özür dilerim. Gidiyorum," yanından geçmeye çalıştım ama o yolumu kapattı, ne yapmaya çalıştığını merak ettim.


Giydiği güzel kırmızı ipek elbise onu bir tanrıça gibi gösteriyordu, ancak gözlerindeki kötülük saflığını bozuyordu.


95-Keşke Görmeseydim