AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

"Herkes, lütfen size atanan odalara gidin, duş alın ve sonra akşam yemeği için Alfa Kraliçe ile bahçeye gelin," Sydney misafirhaneye vardığımda bağırıyordu.


Burası içinde birçok oda bulunan devasa bir alandı. Ortada büyük bir ahşap merdiven vardı ve oturma odasının merkezinde yer alan kocaman bir pencere, dağların muhteşem manzarasını sergiliyordu.


Zemin katta birkaç yatak odası vardı, geri kalanlar ise ikinci ve üçüncü katlardaydı, her birinin balkonları vardı ve en üstte de bir çatı katı bulunuyordu.


"Neden beni dinlemiyorsunuz?" diye tekrar bağırdı, yumruklarını sıkmıştı. Herkesi dinletmek için mücadele ettiğini görebiliyordum.


Ve ilk kez, onun duyulması gerektiği konusunda hemfikirdim. Öğrenciler misafirhaneyi balık pazarına çevirmişlerdi.


"HERKES SİKTİRİP ODALARINA GİTSİN!" Ben bağırır bağırmaz, tüm mekan ölüm sessizliğine büründü.


132-Bendeki Değişim