AlexisDee

"Bir bakayım." Geniş omuzları ve güçlü kaslarıyla yakışıklı profesör, beni zahmetsizce kaldırdı ve masaya yerleştirdi. Güçlü elleri, antrenman sırasında oluşan morluğu incelemek için üniformamın askısını nazikçe indirdi.
"Helanie! Neden hep yaralanıyorsun?" Sesi boğuklaştı, bu da nefesimi tutmaya çalışırken omurgamdan aşağı bir ürperti gönderdi.

Kendime onun profesörüm... ve üvey kardeşim olduğunu hatırlatmak zorundaydım. Onun dokunuşuyla baştan çıkmamalıydım.

"Eğer biri seni yine zorbalık yaparsa, ofisime gel ve ben onlarla ilgileneceğim," diye mırıldandı, güzel gözleri benimkilere kilitlenmişti.

Yasak olduğunu bilmeme rağmen, merak etmeden edemedim—sarhoş olduğu gece hissettiğim eş bağını ona söylemeli miydim?

..

Ebeveynleri birbirlerini reddettiğinde, Helanie babasının meleği olmaktan çıkıp ihmal edilen ve unutulan bir çocuk haline geldi. Ancak on sekizinci doğum gününde, işler karanlık bir hal aldı. Vücudu kızışma dönemine girdiğinde, bir grup alfayı kendine çekti. Onu kurtarmak yerine, gizli alfa erkek arkadaşı kaçtı.

O gece Helanie'nin hayatını sonsuza dek değiştirdi. Saldırıya rıza gösterdiği suçlamasıyla, kendi sürüsü tarafından idama mahkûm edildi. Çaresiz bir şekilde kaçtı, annesini bulmaya kararlıydı.

Beklemediği şey, annesini dört tehlikeli derecede yakışıklı ve vahşi oğlu olan bir başıboş kralla evlenmeye hazırlanırken bulmaktı.

Zorba üvey kardeşleriyle bir eş bağı hissettiğinde işler daha da karanlık bir hal alır, onların pençelerinden kaçabilecek mi yoksa onların baştan çıkarması hayatını aşırı uçlara mı sürükleyecek?

Üvey Kardeş Eşleri Tarafından İddia Edilmiş ve İşaretlenmiş

"Ne yapıyorsun, Helanie, benim malzemelerimle?" diye sordu Lamar, yanımdaki sandalyeye otururken, yüzlerimiz aynı seviyede olacak şekilde öne eğilmişti.


"Ah, bu uyuşturucu mu?" En kötü oyunculuğumu sergiledim.


"Başka ne olduğunu düşündün ki?" diye cevap verdi küçük bir gülümsemeyle, muhtemelen ne kadar aptal ve saf olduğumu düşünüyordu.


"Bir tür şeker tozu sandım," dedim, cümlemi zor bitirirken o kahkahayla güldü. Bana güldüğü için neredeyse ona yumruk atacaktım.


"Çok tatlısın, Helanie. Ama hayır! Yapma bunu," dedi, torbayı kucağımdan kaparak. Ani iltifatı beni hazırlıksız yakalamıştı.


"Ama—" itiraz etmeye başladım, ancak o parmağını kaldırıp beni susturunca durdum.


160-Ah Kurt!