On Dört Gün, İki Hafta & Ayrı Yollar (Bölüm 3-Son)

On beş otobüs yarım aydan sonra ilk kez üniversite kampüsünden ayrıldığında, öğrenciler ve öğretmenler gerçek gözlerinin önünde olmasına rağmen gördüklerine inanamadılar.

Daha önce geceleri bile alışveriş merkezi gibi kalabalık olan ana caddeler artık insan yaşamının hiçbir izini taşımıyordu. Önceden motorları sürekli çalışan ve gürleyen otomobiller hâlâ oradaydı, ancak motorları artık gürlemiyordu ve tekerlekleri artık dönmüyordu.

Düzinelerce araba binalara, evlere, sokak lambalarına, trafik ışıklarına çarpmıştı. Görüş alanındaki diğer arabalara çarpan arabaların sayısı en az yirmiydi; tüm sokak kırık cam, plastik, fiberglas ve daha büyük araçlar tarafından yıkılmış bazı evlerle tam bir karmaşa içindeydi.