LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

Martha dondu kaldı, yüzündeki kan çekilirken tüm vücudunu soğuk bir ter kapladı. Elleri kontrolsüzce titriyordu ve bir an için dünya ayaklarının altında sallanıyor gibiydi. Yavaşça gözlerini kaldırdı ve orada duruyordu—Alfa Cain. Kapı girişini dolduran heybetli varlığı, anında Martha'nın nefesini kesti.


Nefesi boğazında düğümlendi. Bacakları zayıfladı, ama kendini dik durmaya zorladı.


"Burada ne yapıyorsun?" Cain'in sesi alçaktı, ancak kalbinin hızlanmasına neden olan bir keskinlik vardı sesinde. Bakışları Martha'nın havada asılı kalmış, az önce almak üzere olduğu mektuba uzanan eline kaydı. Kaşları sessiz bir suçlama ile kalktı. "Konuş, Martha!"


Martha'nın zihni hızla çalışıyor, kendini açıklayacak bir yol arıyordu, ancak aklına hiçbir şey gelmiyordu. Kelimeleri korkudan boğazına takılmış, düşünceleri bulanıklaşmıştı.


"Ben—Ben değildim... Kastettiğim—" kekeledi, düşünmeden yalan dudaklarından dökülüverdi.


Bölüm 82