LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

Lydia, Cain'in ofisinin dışında duruyordu, eli kapı kolunda, içeri adım atmaya hazırlanırken bir silüet yanından hızla geçti.


Yüzü kızarmış, gözleri kıpkırmızı olmuştu ve saklamaya çalışsa da, Lydia onun yanaklarından süzülen gözyaşlarını görmüştü. Avery'nin elleri, yüzünü telaşla silerken titriyordu, adımları hızlı ve dengesizdi.


"Avery—" diye seslendi Lydia, ama Avery durmadı. Arkasına bile bakmadı. Uzaklaşan silüeti koridorda kayboldu.


Lydia iç çekti, başını hafifçe sallayarak. Ne olduğunu sormaya gerek yoktu. Zaten iyi bir fikri vardı ve bu midesini bulandırıyordu.


Kapıyı itip ofise girdi. Bunu beklememişti, ama içeri adım attığında gözleri, odada bir aşağı bir yukarı yürüyen, yüzü öfkeyle çarpılmış Cain'e takıldı.


"Alfa Cain?" diye sordu Lydia, havadaki gerginliği hissedebiliyordu.


Cain hızla döndü, karanlık gözleri ona kilitlendi, öfke dalgalar halinde yayılıyordu. "Ne var, Lydia?"


Bölüm 88