LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

Gerald kendisine tahsis edilen odaya girdi, keskin gözleri her detayı inceliyordu. Yatak çerçevesi dikkatini çekti—koyu renk ahşabın üzerinde zarif oymalar uzanıyordu, mükemmel bir şekilde cilalanmıştı. Elini kenarında gezdirdi, dudakları hafif bir gülümsemeyle kıvrıldı.


"Cain'in dokunuşu her yerde," diye mırıldandı kendi kendine. "Bu sürüyü tanınmayacak bir şeye dönüştürmüş... güçlü bir şeye."


Odada dolaştı, parmaklarını pürüzsüz mobilyaların üzerinde gezdirerek pencere kenarında durdu. Sürünün arazisi önünde uzanıyordu. Cain yıllar içinde o kadar çok şey biriktirmiş ve sürüyü böyle bir kaleye dönüştürmüştü. Gerald bunun hakkında duymuştu, ama bu kadar muhteşem olduğunu hiç düşünmemişti. Cain büyük bir servet biriktirmişti.


"Bütün bunlar... benim attığım temel üzerine inşa edildi," dedi, sesinde Nora'nın hemen tanıdığı bir şey vardı.


Nora kapı çerçevesine yaslanmış, kollarını kavuşturmuştu. "Geride bıraktığımız sürüye benzemiyor."


Bölüm 95