LauraRave

"L-lütfen beni bırak.." diye kekeliyordum ve farkına varmadan, ağlayarak kelimeler ağzımdan dökülüyordu. "—Geri dönmeyeceğim. Beni bir daha asla görmeyeceksin. Beni eş olarak istemediğini biliyorum. Benden nefret ediyorsun, o yüzden lütfen beni bırak." diye ağlayarak haykırdım.

Cain'in çenesi, dudaklarımdan çıkan her kelimeyle gerildi. "Sana ne istediğini seçme gücüne sahip olduğun fikrini veren neydi?" Sesi alçaktı, "Neyi, nasıl ve ne zaman ayrılacağına sen karar veremezsin. Bunu sadece ben yapabilirim. Beni terk edemezsin, kaçamazsın! Sadece ben istediğimde ayrılabilirsin."

"Ben bunu istemedim," diye fısıldadım, titreyerek. "Senin eşin olmayı istemedim."

Cain geri çekildi, "Ben de istemedim," diye mırıldandı. "Ama bağ bize bir seçenek sunmuyor, değil mi?"
~~~~

Ölen Alfa babasının tek çocuğu olarak, Avery Jae ailesinin mirasını devralması gerekiyordu. Ancak Alfa Lucian ile ayarlanmış evliliğinin gününde, dünyası yıkılır. Reddedilmiş, aşağılanmış ve kendi kuzeni için bir kenara atılmış olan Avery, canını zor kurtarır ve çok daha derin bir sır olduğunu öğrenir. Her şeyi değiştiren bir sır.

Avery uyandığında, kendini yabancı bir toprakta, korkunç Alfa Cain'in liderlik ettiği Vehiron sürüsünün acımasız muhafızları tarafından yakalanmış halde bulur. Uzun boylu, geniş omuzlu ve komuta ettiği ordu kadar tehlikeli biri.

Alfa Cain'in, en tehlikeli savaşçıların bile sırtını ürperten bir ünü vardır. Karanlık geçmişinin hayaletleriyle yaşayan Cain, asla bir eş almamaya yemin etmiştir, ancak Avery'yi gördüğü an her şey değişir.

Tek bir kelimeyle, Avery, Cain'e bağlanır—o istese de istemese de. İhanetin derinden aktığı bir dünyada, Avery en büyük düşmanı olabilecek alfaya güvenebilir mi?

Kan Tarafından İhanete Uğramış, Alfa Tarafından Sahiplenilmiş

Nefesi boğazında tıkandı, Cain'in dudakları kendininkine bastırdığında zihni kısa devre yaptı. Sert, talepkar, sahiplenici. Bu bir soru değildi. Tereddütlü değildi. Çiğ, umutsuzca. Avery'nin daha önce hissettiği her şeyden farklıydı.


Bir an—sadece bir an—her şeyi unuttu. İhaneti. Acıyı. Onun kendisini defalarca incittiği şekli. Çünkü şu anda, onun sıcaklığı içine işlerken, elleri belini sanki onu yere bağlayan tek şey oymuş gibi kavrarken, kendini... istenir hissetti. Sanki daha fazlası gibiydi. Sanki önemliydi.


Avery'nin gözleri büyüdü ve onun göğsünü itti. Sertçe.


Cain hafifçe sendeledi, tutuşu gevşedi.


Avery'nin nefesi düzensizdi, dudaklarına dokunurken ona şaşkın, büyük gözlerle bakıyordu. "Ne... neydi bu?" diye fısıldadı, sesi nefessiz bir iç çekişten biraz daha yüksekti.


Cain cevap vermedi. Sadece ona baktı, yeşil gözleri karanlık, okunamaz. Ama göğsü biraz fazla hızlı inip kalkıyordu.


Bölüm 119