Sabrina, Robin'in dizüstü bilgisayarının klavyesinden gelen yazma sesiyle uyandı. Robin'in ne kadar süredir orada oturup bilgisayarında çalıştığını bilmiyordu.
Doğrulmak için harekete geçer geçmez, Robin kucağındaki dizüstü bilgisayarını komodinin üzerine koydu ve hemen yanına geldi.
"Nasıl hissediyorsun, Sabrina?" diye sordu etrafından dolaşıp ona kalkmakta yardım ederken.
Dün gece söylediklerini ve onun bunları duyduğunu bilmediğini hatırlayan Sabrina, onun yakınlığından dolayı garip hissetti ve şöyle dedi:
"İyiyim, Robin. Kendime bakabilirim."
Robin'in yüz ifadesi, yardımının reddedilmesiyle kasvetli bir hal aldı. Taburcu edilir edilmez bir daha asla bu fırsatı yakalayamayacağını biliyordu, belki çocuk doğana kadar. Bu düşünceyle ısrar etmeye çalıştı.
"Ama hala hastanedesin, bu yüzden sana bakmaya devam edeceğim."
Sabrina, Robin'in ihtiyacı olmadığı halde ona karşı bu kadar ilgili davranmasına mizahsız bir kıkırdamayla karşılık verdi. Cevabında alaycıydı: