บทที่ 100 ออร์คแท้ ลุยเลย!

หลังจากผ่านไปสักครู่ หลี่เหาเทียนจ้องมองหมูย่างตัวใหญ่เท่าตัวเขาด้วยสายตาเหม่อลอย พึมพำถามว่า "พวกนาย...เรียกนี่ว่าหมูหันเหรอ?"

กอร์รอมเห็นสีหน้าตกตะลึงของหลี่เหาเทียน จึงตบไหล่เขาอย่างสงสาร "ดูเหมือนที่บ้านนายจะยากจนจริงๆ ถึงขั้นไม่เคยเห็นหมูหันมาก่อนเลย"

"ฉึบ" เขาฉีกขาหมูออกมาชิ้นหนึ่ง ยัดใส่มือหลี่เหาเทียน พูดอย่างห้าวหาญ "ไม่เป็นไร มาถึงที่ของพี่แล้ว นายก็กินให้เต็มที่เลย เนื้อมีเยอะ!"