12 Days Agreement

This is our agreement...

1. Introduce me to your family.

2. Ask me on a date.

3. Watch movies with me.

4. Eat dinner with me.

5. Went out of the country with me.

6. Introduce you to my family.

7. Make me happy.

8. Don't lie to me.

9. Be with me wherever I go.

10. We'll watch my idol's concert together.

11. Don't fall in love with me,

and lastly,

12. Leave me.

If you fail one of our agreement, I'll give you a consequenzes. I, *your name*, I promise to you that i fullfill your 12 agreements. I never hurt you. I waste my time to be with you. No matter what happen.

Pinatitigan ko ang nagbigay sa akin ng agreement na ito. She look pale and unhealthy. Wearing a white long dress,baby doll shoes and her down wavy hair. She's beautiful. Humalukipkip siya. Ngumiting bigla.

"Can we start now?" Inosente niyang tanong. Hindi ko alam kung sasang-ayon ba ako o hindi. We met at the Mall's parking lot. She buys many clothes. She handle many paper bags. I know,she's spoiled brat. But seeing her now,my vision of her is not true.

"A-ahm.." Hindi ko alam kung anong unang bibigkasin. Seeing her innocent face,i don't want to see her cry,full her face in tears. I don't wanna see that. For the first time,it's break my heart a lot if i see her cry.

"Come on! Let's start now. My life is had a life line. I need to do things that i never experience." Nanlaki ang mga mata ko. Tumawa siyang bigla. Naging musika sa aking pandinig ang kanyang tawa.

"Are you serious? No joke?" Humagalpak siya. May kasamang hampas sa balikat ko.

"That was a joke. Hindi talaga ako magaling magpatawa. Tuwing nagjojoke kasi ako umiiyak sila." Pinalis niya ang luhang tumulo sa pisngi dahil sa sobrang pagtawa. Pinilit kong tumawa sa joke niya kahit hindi nakakatawa. Sino ba naman ang matutuwa sa sinabi niyang may taning na ang kanyang buhay?

"Hindi naman kasi nakakatawa. Tss." Seryosong utas ko. Naitikom niya ang kanyang bibig. Inayos ang nagulong buhok dahil sa lakas ng hangin.

Nabigla ako sa paglapit niya. Niyakap niya ang braso ko. Pilit ko iyong inaalis pero mas lalo lang niya iyon hinihigpitan. Lahat ng dumadaan napapatingin nasa amin. Nakalimutan kong nasa park nga pala kami. Dito niya napiling magkita at mag-usap kami. Hindi nanaman ako nakaangal dahil nandito na siya nung tumawag siya sa akin.

"Let go of your hands of me. Maraming nakakakita." Nahihiyang saad ko. Inismiran lang niya ako. Mas hinigpitan ang pagkakayakap sa braso ko.

"Simulan na kasi natin yung agreement." Nakapout pa siya habang sinasabi yon.

"Bukas na!" Iritable kong sabi. Mas lalo siyang ngumuso. Napangiti ako sa inasta niya. Nakita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata. Umalis sa braso ko at bigla akong tinuro.

"Ngumiti ka! Sa wakas,may napangiti na din akong tao sa paligid ko." Palatak niya. Biglang tumalon para akbayan ako. Muntik pa akong sumubsob sa dibdib niya kung hindi ko lang nabalanse ang katawan ko. Ang kulit din ng isang ito.

Napagdesisyunan naming bukas na simulan ang napagkasunduang agreement. Pero hindi pa ako pumapayag,siya lang itong mapilit. Nakaupo kami sa isang bench dito sa loob ng park. Tahimik lang siya. Napagmasdan ko tuloy siya ng wala sa oras.

Her skin is pale. Maputla din ang labi niya. Pansin ko iyon kahit may lipstick siyang nilagay. Ang mahaba niyang buhok ay sinasayaw ng hangin. Kapag tinitigan mo siya sa kanyang mga mata,wala kang makikitang emosyon pero masayahin siya. Her thick eyebrow,pointed nose,mga parte niyang yan ang nakakaattract sa kanya.

"Anong iniisip mo?" Aniya. Dahil sa pagtitig sa kanya,hindi ko namalayang nakatingin na din pala siya sa akin.

"Wala. Saan ka nakatira?" Ang ngiti niya ay biglang naglaho dahil sa tanong ko.

"Ah huwag mo ng sagutin. Naging malungkot ka tuloy." Dagdag ko pa. Biglang bumalik ang ngiti sa labi. Pero pansin mo parin na peke iyon.

"Ano ka ba?! Im not sad. Im just.....nevermind. Hahaha. Ano nga palang pangalan mo?" Natulala ako. Akala ko kilala niya ako dahil ang lakas ng loob niyang bigyan ako ng agreement. I'm famous in my school. Kasama ko din ang tatlo kong pinsan. Si Deyn,Hilmer at Falcon. We're close except one,si Brandon. Malayo ang loob namin sa isa't-isa dahil narin siguro sa hindi kami magkasama noong bata pa. Mas pinili ng nanay niya na bumukod. Yan ang kwento ni Papa.

"You didn't know me?" Inosente siyang tumango. Nasapo ko ang aking noo. Biglang nastress sa kaharap.

"Bakit binigyan mo ako ng ganito kung hindi mo ako kilala?!" Hindi ako makapaniwala. Hindi siya nagsalita.

"Paano kung masama pala akong tao? Eh di may nangyari ng masama sayo?!" Ginulo ko ang aking buhok dahil sa frustration.

"Hindi ako lalapit sayo at bibigyan ka ng ganyan kung masama kang tao. I know people who have a bad motive. Alam ko ang mga kilos nila. Kaya huwag kang mag-aalala." Natameme ako sa kanyang sinabi. Iniwas ang mukha dahil naramdaman ko ang pamumula ng pisngi.

"I'm Dencio Gilmor,ikaw anong pangalan mo?" Kung may nakakarinig lang sa amin ngayon,siguro ma-wewerduhan sila sa amin dahil kanina pa kami nag-uusap pero hindi kilala ang isa't-isa.

"Solenn Mean at your service!" Aniya sabay kindat sa akin. Natawa ako. Isip-bata.

"Let's put our name in this paper and we put our sign here." Pagbabago niya ng usapan. Nilapag namin sa space ng bench ang papel. Siya ang unang naglagay ng pangalan at pumerma. Ganoon din ang ginawa ko.

May ngiti siya sa kanyang labi nung nagpaalam siya sa akin na aalis na. Baka hinahanap na daw siya sa kanila. Bago tumalikod, ngumiti din ako sa kanya. Pero bago pa ako makalayo,narinig ko ang mumunting hikbi niya.

A.N.:

This is my first time to write in here. Hope you will support my work . Thank you :-)

-babyghelo ❤️