~mama~
"jadi gimana? apa keputusan mama?"
**sual anak itukemvali mendesaku apa yang dia pikurkan sekarang?dia melaqanku?beraninya dia,awas kau al mama akan membalasmu nanti.dia rasa dia siapa?dia menjadi pemvangkang seperti itu..apa dia berani melawan ku karna ada temannya andi??...heeeeeehhh kubalas kau nanti alvian...**
"ok tenang alvian..jangan gegabah kita bisa bicarakan ini baik baik nan" ucap ku takut!
"al jaga ya ucapan lho sama mama!" ucap rian membangkang
"sorry rian bukannya gue mau ikut campur urusan keluarga lho tapi sebaiknya lho kasih tau alvian dimana ibu kandungnya sekarang! simple kan?" ucap andi membela alvian
"jangan ikut campur lho!" rian marah
"stoooppp ok alvian sekarang ibumu ada di rumah sakit jiwa lebih tepatnya rumash sakit jiwa harapan bangsa di jakarta timur kamu cari saja sendiri!" ucap ku takut
"asalkan kau jangan kasih video itu ke polisi kalau kau menyebarkan video itu mama gk akan segan segan membunuh mu hari ini juga! camkan itu" sambung ku
"ok makasih informasinya...aku akan kesana sekarang!" ucap alvian sambil pergi ke luar...
"ma kenapa mama kasih tau al?" tanya rian
"rian!! kau mau mamamu ini di penjara hah dasar anak bodoh;" ucap ku marah...
"terserah mama lah aku capek!" ucap rian kesal...rian pun pergi kekamarnya..
"huuuhhh dasar alviannn awas aja kau nanti!" ucap ku kesal
~alvian~
andi menaikan kecepatan motornya..ia tak mau aku terlambat..ohh andi kau sangatlah baik padaku...
Hati sudah sangat larut malam, tapi aku tak mau pulang sebelum bertemu ibu...lihatlah papa...aku sekarang akan bertemu ibu...semoga aku berhasil...
setelah pergi sangat jauh akhirnya aku dan andi menemukan rumah sakut tersebut..tak menunggu lama aku langsung bertemu penjaganya disana dan menanyakan keberadaan ibu ku..sang perawat bilang bawa ibu ku ada di kamar paling pojok ruangan sebelah kiri...
Oh tuhannnn betapa bahagianya aku saat ini...ibu tunggulah aku!
"ibuuuu!! "sambut ku
aku melihat seorang perempuan berambut panjang sedang duduk termenung sendiri di kasur bututnya...oh tuhan kenapa ibu ku jafi seperti ini....
" ibu aku rindu padamu...ibu tak apa kan??aku sayang ibu..aku rindu pada ibu....ibu aku tak akan ninggalin kau lagi.."ucap alvian menetwskan air matanya..
BRUGHHHH.....ibu alvian mendorong alvian hingga tersungkur ke lantai..
"pergi!!!!pergi!!!pergi!!!!..kau...kau...kau...kau..si..sis..si..ssiapa..kau pasti orang yang sudah mengambil suamiku kan..hahh jawab...si..si..sini kauu...aku akan membalasmu..." ucap ibu mengamuk
"iibu ini aku anak muuu buu" ucapku menangis
"sudah lah al ayo kita keluar dulu." ucap andi
"maaf mass biarkan beliau tenang dulu.." ucap seorang suster sambil menyuntikan obat penenang pada ibu
"ibu kau kenapa?" ucapku takut
~bersambung~
hufft...capek ya ngetik 😫😫ok lah tunggu next chapternya ok!