~kenapa bu~

~Alvian~

hari sudah sangat malam..aku dan andi terus menerus menunggu ibu sadar...tapi aku juga kasian pada andi masa dia harus menungguku sampai selarut ini...ohh andi kau sangat baik sekali...kau memang teman ku yang paling baik....

"andi mendingan kau pulang" ucapku mengawali pembicaraan

"ahh tidak usah..aku akan menunggu mu disini...." ucap andi menenangkan

"tapi kau harus sekolah besok..aku tak mau mengganggu aktivitas belajarmu" imbuh ku

"oh iyh...yah aku lupa hehe..tapi kau bagaimana al?" ucap andi

"mmmm gak papa aku akan pulang menggunakan taksi di daerah sini kau pulang saja dulu.." ucapku tenang

"gimana kalau besok aku akan jemput kamu disini...nanti kamu kabari akusaja kapan kau akan pulang..gimana?" ucap andi menyarankan

"kau kan pulang jam 3 sore..masa aku harus menunggumy sampai jam 3 sore:(" ucap ku heran

"ya gak papa lah..kalau kamu pulang jam 9 pagi pun nanti aku akan minta izin pulang..gampang kan..lagi pula nanti aku akan bilang pada wali kelas mu" kata andi menyarankan...

"ok lah terserah kau saja..."

Akhirnya andi pulang kerumah meninggalkan ku sendiri disini..dirumah sakit jiwa ini..hufftt sebal...tapi....kenapa aku terus menerus mengingat kejadian tadi

~flashback

" ibuuuuuuu.....ibu aku rindu padamu...ibu tak apa kan??aku sayang ibu..aku rindu pada ibu....ibu aku tak akan ninggalin kau lagi.."

BRUGHHHH.....

"pergi!!!!pergi!!!pergi!!!!..kau...kau...kau...kau..si..sis..si..ssiapa..kau pasti orang yang sudah mengambil suamiku kan..hahh jawab...si..si..sini kauu...aku akan membalasmu..." ucap ibu mengamuk

"iibu ini aku anak muuu buu" ucapku menangis

"sudah lah al ayo kita keluar dulu." ucap andi

"maaf mass biarkan beliau tenang dulu.." ucap seorang suster sambil menyuntikan obat penenang pada ibu

"ibu kau kenapa?" ucapku takut

Flashback and~

Tiba tiba aku tersentak kaget ketika seorang suster menepuk pundaku dari belakang..

"mas..mass...kenapa melamun..maap mas..ibu mas..sudah sadar..." ucap seorang suster

"oh..iya..maap..kalau gitu saya masuk sekarang ya mbak..""

Ku bukakan pintu berwarna silver tersebut..kubuka secara perlahan karna tidak mau kalau..ibu terganggu..

"buuu..." ucapku pelan

"ibu tak apa?" sambungku.

"a..a...a...alvian...aa...a...anku...dimana kau?" ucap ibu terbata bata

"oh syukurlah ibu mengenliku" aku pun langsung memeluk ibu..oh tuhan...terimakasih..kau pertemukanku bersama ibuu....

"ibu kenapa jadi begini...aku mencarimu selama ini..tapi aku tak tau kau kemana?.." ucapku sambil menangis..

"ibu..ta..tak apa nak.....ma..mana ayah mu nak?" tanya ibu..

"maa.maaa ..maap bu ayah telah..meninggal karna mama dan rian" ucap kutakut. ya..aku takut jika ibu syok..

"aaapaaaa....ayah mu...gak mungkin..gak mungkin....kau pasti bohong kan...hahahaha..hahaha ayhmu mati...hahaha dia memang jahat...hahaha" oh tidak ibu kumatlagii..segera aku memanggil suster di luar...taklama kemudian susterpun datang beraama rombongannya...

"mohon mas tunggu di luar sebentar..." ucap seorang suater

~bersambung~

huuuhhh aduhhhh masih ada typo gak ya hehe😋🔥