Chapter 3

Chapter 3: Sorrow

'Der_Than: I'm sorry about what happened last time. Can we meet? I brought medicines.'

I'm in the classroom right now. It's monday. Ang bilis ng panahon. Paulit-ulit pa rin na nagre- replay sa utak ko 'yung dm niya sa akin. I never thought that he will bought medicines. I mean-- kahit mag sorry lang naman siya.

Nagreply ako sa kanya 'non na hindi na kailangan, maayos naman na bukol ko. Then he replied, 'okay, I'm really sorry.'

Maayos naman na 'yung bukol ko ngayon. But I feel guilty for not appreciating his effort to buy me medicines. It's bugging me the whole time! Should I say sorry? Or should I just ignore my conscience? I don't know what to do!

"Okay, you can now take your lunch. Dismissed."

Tumayo ako sa upuan ko at naglakad na papunta sa labas. Dala ko rin ang bow ko ngayon para sa practice.

"Star!" Napatingin ako sa likod ko at nakita ko si Shira na may hawak na invitation. Kinakaway niya pa ang kamay niya kasama ang invitation. Lumapit ako sa kanya.

"Ano 'yan? Tsaka bat nandito ka?" Ibinigay niya sa akin ang kulay gintong invitation.

"Invitation para sa wedding anniversary nila mama. Mama wants you to come." I look at the invitation.

Mr. And Mrs. Madrigal's 37th Wedding Anniversary

April 16, 2016, Saturday

"I'll try. Don't you remember? The sports competition will be held on April 15. I'm not sure if I'll attend. But I'll try!"

"No pressure. Kung hindi mo talaga kaya, it's okay. Mom would understand." yes, maybe she's a bitch sometimes, but she's really kind!

"Okay. Kain na tayo, I'm starving." she nodded and we walk together. Nang nasa canteen na kami, medyo marami na ang estudyante roon. Ang iba naman kasi ay sa labas pa kumakain. Sayang sa oras.

"So, what about Thander? You said that he dm-ed you? What happened next?"

"Sabi ko na hindi ko na kailangan nang gamot dahil okay naman na bukol ko. Look," I pointed my forehead. "Wala na."

"That's effort, star! Sana man lang sinipot mo siya! Nageffort pa siyang bumili ng gamot 'no!" dinutdot niya ang daliri niya sa lamesa. After that, she rolled her eyes and look at me.

"Yes, I know! Nagi- guilty na nga ako! Should I say sorry ba? Or ano?" she glared at me. Did I say something wrong?

"Loka-loka ka ba? Hindi mo tinggap tapos ngayon guilty ka na. I think you should say sorry. Nageffort naman siya." okay, she's right. I should say sorry.

"Okay, then. Puntahan na natin siya after natin kumain."

Nang natapos kami kumain, pumunta kami sa gym para mag sorry. Every 1 pm, nandito na sila dahil sa practice, kaya sure ako na nandito na sila.

Pumasok kami sa gym, natanaw na namin sila na nasa isang bench na nakaupo, habang si Thander naman ay nakatayo at hawak ang bola sa kanang kamay. Nakaipit ang pola sa kanyang kanang braso.

"Kamusta 'yung si Satara, bro? I heard dinalhan mo ng gamot? Bagong target?"

"I dm-ed her. Sabi niya hindi niya na raw kailangan ng gamot. Klyde's plan worked. Hindi siya nakipag kita." I heard Thander's voice.

"Akala ko makikipagkita ka dahil ibibigay mo 'yung mga gamot?"

"Wala naman talagang gamot, klyde plan it. Sabi niya sure siya na hindi tatanggapin ni Satara 'yon. Besides, kasalanan din naman niya 'yon dahil hindi siya umilag."

So, it's just an act? Well played. Let's see. Kinuha ko ang bow at arrow ko at itinutok sa bola na hawak ni Thander.

"What are you doing, star?!" hindi ko pinakinggan ang mga sinabi ni Shira at pinakawalan ang arrow. Sumakto 'yon sa hawak na bola ni Thander. Umimpis ang bola sa braso niya. Napatingin siya dito at tumingin sa direksyon kung saan nanggaling ang pana. He look at me.

"Galing mo naman umarte, mag artista ka kaya?" He looks so angry at me. Hinila ko na si Shira at umalis na kami sa gym. Kung alam ko lang sana hindi na ako naguilty. Peste.

"You look so cool a while ago, star!" I proudly smiled at her. "But it's dangerous! Are you out of your mind?!"

"Nainis lang ako, okay? Naguilty ako tapos planado pala lahat? I'll probably sue Thander. Leche." she sigh.

Let's see, Samaniego.

Natapos ang practice namin para sa laban. Sa isang linggo na 'yon kaya puspusan na ang practice namin. Tumingin ako sa relo ko para tignan kung anong oras na. It's already 4:26. Umuwi si Shira ng maaga dahil sa emergency.

Kuya Vlamir can't fetch me today because he had some errands to do, it's his son's birthday ata. Kaya magco- commute ako ngayon. I stopped at a coffee shop near at our school. I'm feaking tired. I want something sweet.

"Good afternoon, ma'am. What's your order po?"

"I want a caramel with oreo milk tea and two cupcakes, please." I badly want sweet!

Tumalikod ako para makahanap na ng upuan. A lady is approaching in my direction holding a ice coffee. Natalisod ang kaliwang paa niya dahilan kung bakit tumapon sa akin ang iniinom niya.

I'm soaking wet! What to do?

"Oh my-- I'm sorry! I really am! I'm just spacing out. I'm sorry!" the woman panicked when she saw my supposed to be white uniform turned in to brown.

"Uh, It's okay, It's an accident, by the way." she half smile at me.

"I can buy you new one! Let's go to mall! I'm really really sorry." gusto kong tanggapin ang offer niya but somehow, ayoko rin. Gusto ko dahil nakakahiya namang magcommute ako ng ganito. Ayoko dahil nakakahiya. It's between I'll accept her offer or commute with this clothes.

"Are you sure? You don't need to do this 'cause it's and accident, but sure. I don't want to be the center's attraction." she nodded and hold my wrist. Huminto kami sa tapat ng sasakyan niya. I seated on the shut gun seat, while she's driving.

I bet she's on her 20's because of her aura. She's wearing a black sheath dress, pared with a Christian Louboutin Black Suede Pigalle Heels. I saw that heels on the internet! I don't always wear heels, kaya hindi ko binili.

"I'm waiting for my brother. He's a high school student like you." I awkwardly nod.

"Ah, that explains kung bakit ka na-space out." she nod. It's kinda awkward kaya walang nagsasalita sa amin.

I thank all the saints nang nakarating na kami sa mall. Binigyan niya ako ng sarong para pansamantalang itago ang dumi sa damit ko.

"Do you have specific brand na binibilhan? Para makapag-palit kana." I don't usually buy on a high-end stores.

"Kahit saan na lang po, para makauwi na ako."

"Do you mind if ihahatid kita? I feel guilty na hindi ka nakauwi ng maaga dahil sa akin." I really don't mind. Well, okay pa nga sa akin dahil hindi ko na kailangang mag commute.

"I don't mind. Favor pa 'yon sa akin. Don't feel guilty, it's accident naman po." I gave her an assurance smile do assure that I mean what I said.

"Alright, okay. I'm Cliha. What's your name again?" 

"Satara."

Nakasakay na ako ngayon sa bus. Hindi na ako nahatid ni Cliha dahil sa nagka- emergency siya.  It's already 6:30. Masyado kaming natagalan. I'm sure mama and papa will scold me.

"Mega mall. Sino na dito?" marami na ang bumaba. Marami rin ang umakyat. Malapit na rito ang subdivision namin kaya pumuwesto na ako sa harapan.

Nang nakalipat na ako sa harapan, sakto naman na may lalaking umakyat na may hawak na bola. Samaniego?!

May hawak siyang bagong bola sa kaliwa niya, lumampas siya sa inuupuan ko at dumiretso sa likod. Good thing na hindi niya ako napansin. Masasakal ko siya pag nagkataon. My phone beeped and I saw my mom's name on it. Pati si pating.

From: Mama

Nasan ka na? Kanina pa

dapat uwian mo, 'di ba?

To: Mama

Nagka- problem

lang, ma. Malapit

na ako.

Dahil attitude si mama, sineen lang ako. Dapat may 'ingat ka' para sweet 'di ba? Tumunog ulit ang phone ko. May 'ingat ka' na bang sinabi si mama?

From: Voss

Are you home? Nagtext

sa akin si Ros, naka-block

daw uli ata siya sa 'yo. Nasan

ka? Sunduin nalang

kita.

"Thank you, Lord!" medyo napalakas ang pagsasalita ko kaya napatingin sa akin si Samaniego. Ay anak ng tipaklong. Nakalimutan ko na 'to.

"Nandito ka pala cupida?" kung may nagsasalitang hayop, si Samaniego siguro 'yon.

"Wala akong naririnig, grabe, nabingi na ako." kinapa ko pa ang tenga ko. Hindi naman halata na sarcastic pagkakasabi ko 'di ba? Medyo lang.

"Ah, nabingi pagka- tapos panain bola ko. Nakakabingi pala 'yon? Parang baril, astig." kunwari hindi ko alam na sarcastic pagkakasabi niya 'non. Nagbingi-bingihan nalang ako. Malapit na bahay namin, baka bago pa ako makababa napana ko na naman 'to.

Nang nakita ko na ang subdivision namin, pumara na ako at bumaba sa bus. Nilingon ko ang bus dahil narinig ko ang boses ni Samaniego, bago pa man niya maibigay ang arrow ko, umandar na ang bus kaya nakatunganga na siya ngayon 'don.

Tumalikod nalang ako at nagsimulang mag lakad. Bigla ko naalala ang text sa akin ni Stephen na hindi ko pa pala nare-reply-an.

To: Voss ni Celine

Okay na, nagkaproblema

lang. Nasa bahay na ako.

Thank you!

Konting lakad nalang ay bahay na namin. Nang nasa tapat na ako ng bahay namin, nagreply na si Stephen.

From: Voss ni Celine

Good to know. Pahinga ka na.

Good night, Sweet dreams!

See you tommorow?

Bago pa man ako nakapagreply hinablot na ni pating ang cellphone ko at tinignan ako ng madilim. He looks so mad for some reason. His left hand is on his hips and stomping his right feet.

"Bakit ngayon ka lang? Hindi naman dead bat cellphone mo, nakapag-chat ka pa kay Stephen tapos hindi mo mareply-an kapatid mo? Ayos, ah?" My palm is sweating. This is the first time na naging ganito siya after what dad do.

"Something happened, there's a lady, natapon niya 'yung inumin niya sa akin, kaya pumunta kaming mall saglit para palitan damit ko. If you're worrying because I might tell mom and dad that you get your girlfriend pregnant--" he clenched his fist and stop from stomping his feet.

"What? Hindi ako nakabuntis! Nire-respeto ko kayong mga babae, celine. Hindi ako gagaya sa tatay nating manloloko!" He turned his back at me and he marched his feet.

I am on elementary when my mom caught papa is cheating with her best friend, Cynthia. My was broke, miserable. I was very mad at dad for hurting mom. After a months, pinatawad ni mama si papa because mama still love papa. Kinalimutan lahat ni mama sa paniniwalang hindi na mauulit ang ginawa ni papa.

But then, my mom is wrong. After a year, dad cheated on mom, again. My mom forgave him again. I forgave him too, but my two brothers didn't. My mom get used to it, kunwari masaya, deep inside I know that she's bleeding.

Pumasok na ako sa loob at nakita ko si kuya at si papa na nagsisigawan. Si mama naman ngayon ay nakaupo sa sahig, umiiyak.

"Kung hindi ka lang naman tinanggap ulit ni mama 'yang katarantaduhan mo, sana ngayon namumulot ka na ng basura!" Kuya is yelling at the top of his lungs. What's happening?

"At kung hindi lang din dahil sa akin, wala ka ngayon dito! Walang utang na loob!" Papa is holding a baseball bat, handa na 'yong ipukpok kay kuya. Agad na iyong kinuha ni kuya at inihagid kung saan.

Pumunta ako kay mama at nakita ko ang pulang bakat ng kamay sa braso niya. My mom looks so hurt. Once again, he hurt my mom. I don't want to see my mom crying. Tumayo ako at kinuha ang vase sa lamesa at inihagis ito sa tapat ng lamesa. Tumingin sa akin si kuya, mama at si papa. Hindi ko alam kung kaya ko pa siyang tawaging ama.

"You know what? Kung alam ko lang na sasaktan mo si mama ng ganito, sana hindi na kami nabuhay. You're so selfish! Wala ka nang ibang inisip kundi sarili mo!" Tears start to fall from my eyes.

"I forgave you because I was hoping na magbabago ka. Bakit ka pa magtataka kung bakit umalis dito si kuya Luther? Hindi ko naramdaman na may ama pala ako, ang akala ko display lang. Years has passed pero how come na hindi ka nagbago?" Papa shook his head and kuya is still glaring at him. Mama is still crying on the floor.

"No, celine. I love you. Mahal ko kayo--" I cut him off.

"Since when? If this is what you called love, I don't want it! Cheating is not love. Hurting is no love. Pain is not love. If you love someone, hindi ka maaakit, hindi ka mananakit. That's love. It can be selfish, It can hurt. Pero hindi kagaya mo na paulit-ulit." Lumapit ako kay mama at inalalayan siyang tumayo. I decided to leave this house.

Tinanguan ko si kuya at sumunod na sa amin ni mama. Pumunta ako sa kwarto nila ni papa para iimpake ang damit ni mama. Kung nandito kami, hifni ko alam kung ilang beses pang masasaktan si mama. Hindi ko na kayang sumugal sa bagay na alam kong wala ng pagasang mabago ng oras.

Natapos kong ayusin ang damit ni mama sa maleta. Tahimik si mama na nakatingin sa bintana. She looks so helpless. We'll get through this, trust me, mama.

"Ma, you don't have to think too much. Sandali nalang, aalis na tayo." Tumayo ako at lumabas sa kwarto. Sa hagdan, nakaupo si papa at hawak hawak ang picture naming lima.

"Nuong una, I'm aiming for your mom's money, I can't deny it. Pero nung lumabas si Luther, tuwang tuwa ako. Since then, alam ko na mahal ko na ang mama mo. Year passed, Ross was born. Mas lalo kong minahal ang mama mo dahil nakikita kong mahal na mahal niya kaming tatlo dahil sa alaga niya. And then you came. Your mom is very glad dahil sa wakas may babae na rin. I was glad too, having another girl in my life." He looked down and I heard him sobbing.

"Pagkatapos ng 9th birthday mo, I saw your mom with Ramon. They looked like they're having fun on their rendezvous. I got mad, thinking that she's cheating on me with Ramon. Simula nung araw na 'yon, I started cheating too dahil sa tingin ko para maging fair kami. When she caught me cheating with Cynthia, she slapped me. Hindi ko maintindihan dahil siya naman ang naunang lumandi. Sinumbatan ko siya. I know it's wrong. I really do love your mom, celine. I do." My mind is not processing. My mind went blank on a second.

"Do you heard mom's side? I guess not. You cheated just to feed your ego. You do love her? You can't say that you love someone kung sasaktan mo ang mahal mo para sa mapakain ang ego mo. You should learn kung paano babaan ang pride, bago mo sabihin na mahal mo." How could he say that he loves my mom?

Inayos ko na ang damit ko at kinuha ang iba pang mahahalaga kong damit. Tatawagan ko rin si kuya Luther. May condo unit naman si Kuya Ross kaya hindi na problema kung saan kami tutuloy sa ngayon.

"Idol ko dati si papa nuon. Akala ko kasi role model siya para sa akin. I want just to be like him someday. A man who have dignity, respectful, and a loving husband and father. Akala ko wala nang tutulad kay papa, I thought he's unique. Hindi pala. Tumulad siya sa mga tatay na walang inisip kundi sarili niya. Nagpaka-bulag sa pera." Nandito na kami ngayon sa kwarto niya, pinuntahan ko siya para tignan kung ayos na ang gamit niya.

"Sabi ko sa sarili ko na kahit kailan, hindi ako tutulad sa kanya. Hindi kayang humarap sa mga responsibilidad, duwag. Walang respeto sa babae, naisip ko nga paano niya nagagawa 'yon gayong may anak siyang babae. Ang galing lang." Puno ng hinanakit ang boses niya.

Nang natapos siyang mag-ayos ng gamit niya ay pinuntahan na namin si mama at sumakay na kami sa sasakyan. Nang nakalabas na ang sasakyan ni kuya, nakita ko sa likod si papa na nakatanaw sa sasakyan at hawak pa rin ang litrato naming lima.

Hindi pa ako handang magpatawad ulit sa ngayon. Hindi ko na kayang sumugal. Hindi ko na kayang umasa sa wala.

Can't we just forget bad memories?