Chapter 14: Hoping

Bumaba ako para tignan sila. To my disappointment. Martha told me that, lumabas sila kasama ng kambal. Again. My heart skip a bit. Parang kinapos ito ng hangin dahilan para humugot ako ng malalim na hininga at maingay itong pinakawalan.

"She haven't texted you?." She asked. Curiously. Malungkot akong umiling. "I told her before they left that even just one text to say that they're leaving for you to know.. and yet, tsk!. That stubborn Lady!.." Naging malungkot at nag-aalala din kanyang mukha habang isinasalaysay ito.

Napalunok nalang ako. At sakit ang dumaan doon. "It's okay, Martha. I understand her madness.." totoo naman. Sino ako para hamakin ang galit nya?. I think, I do deserved this treatment. Hindi ako pwedeng magreklamo patungkol dito because I hurt her the most! My mistake. My biggest mistake.

Nagpaalam ang matanda na uuwi muna sa kanila dahil ang sabi nya, isang linggo raw sina Bamby sa bahay ng mga Eugenio. I don't know why I feel betrayed this time. Bakit mo po pinayagan?. Bakit hindi mo ako ginising para kausapin ko muna sila na wag nang umalis?. My head is exploding of things na maaaring itanong sana sa matanda kaso sasabihin ko ulit ito. Sino ako para hamakin ang galit nya?.

Gago ka!.

Nalimutan mo na ba!?. Asawa ka nya! Mag-asawa kayo! May karapatan ka!. Do something!.

Oo asawa nya ako. Mag-asawa nga kami. Ang tanong, may karapatan pa kaya ako bilang asawa nya na hamakin sya?.

Goddamnit!. Bakit ako naluluha?. Bakit nag-iinit ang mga ko't nanlalabo ito?.

"Thanks Martha.. For everything." Hindi na nya ata nadinig ang huling salitang sinabi ko. She just gave me a sweet smile and a nod before leaving. Wala akong ibang masabi sa kanya kundi ang pasasalamat because she's with her, with them while I'm not.

Imbes umakyat muli para maligo. Heto pa rin akong nakatayo sa kinatatayuan kanina at sa nakabukas na pintuan at sa nilabasang gate ni Martha ang tingin. Malayo ang tanaw na kulang nalang pwedeng liparin.

Mabigat ang katawan kong umupo sa sofa at duon inilabas ang lahat. Tahimik akong umiyak habang hawak ang buong mukha. I want to release atleast the pain that I'm carrying. Bamby is so affectionate. Passionate. Walang kulang sa kanya. Ako lang itong sumobra na nakalimutan na meron silang laging naghihintay sa mga pangako kong lagi nalang napapako. I cried harder realizing how stupid I am. Simula palang Jaden. Ikaw na ang may mali sa inyo. Remember the days na hinayaan mo syang umalis after breaking up because your pride again overpowered your emotions?. Damn that days!. Sinong makakalimot sa mga oras na iyon. Doon ko talaga nakita na TALAGA NGANG ISA AKONG MALAKING DUWAG SA MUNDO!. Because I didn't know that she's pregnant that time with Knoa at heto pa't hindi ko man lang napansin because I'm busy to my social life. And i didn't know either that day, Veberly, her cousin made a wrong move to that. Kaya bigla na syang nawala na parang bula. I tried contacting her many times. Her family too. Pero Gago!. Hindi sila sumasagot. What's happening?. Muntik na akong mabaliw at hindi makagraduate sa mga oras na iyon. Until I saw Winly. Her best of friends.

"Win.."

"Oy, boy Jaden!. Long time no see. Kamusta?." Para namang di kami nagkikita noon sa school. Halata mo ito kapag may tinatago eh. Kabado at wala sa iyo ang atensyon nya.

"May balita ka ba sa mga Eugenio?. Si Bamby, Win.." pagsusumamo ko. Dito lamang nya ako tinignan. Lumanlam ang naging kanyang pagtingin. Hindi ko alam kung bakit. "May alam ka?. It's been months nang hindi ko sila matawagan. Kahit sina Lance at Mark. Anong nangyayari?." Pagod at halos umiyak na ako sa ilalim ng sikat ng araw.

Huminga sya. Tahimik. Mukhang tinatantya kung anong sasabihin.

May alam nga sya!

"Tara sa lilim muna. Ang beauty ko gago.. ang init!." Hindi ko alam kung para sa akin ba yung mura nya o talagang ekspresyon nya lamang iyon dahil sa init ng panahon. O higit pa ay baka kabado sya. Ewan ko sa tatlo.

Nauna syang naglakad at naupo sa may ilalim ng puno ng Mahogany. "Maupo ka. May sasabihin ako sa'yo." Kabado ako na natatakot na hindi ko alam. May pasuspence pa kasi eh!.

Naupo ako sa medyo kalayuan nya. Sakto lang naman para magkarinigan kami.

"Good thing. License Engineering na sya.." bungad nya. Mula sa malayo napatingin ako sa kanya.

"Alam kong maipapasa nya iyon." Komento ko pa. Yabang!..

"Oo. Halata naman sayong di ka na nagulat pa..." Sarkastio pa nitong sambit. Dumampot sya ng bato at itinapon sa malayo. "Pero may problema tayo boy.." dagdag nya. Hindi ata ako huminga sa mga oras na iyon.

"Bakit?."

"Pinaghahanap sya nina Lance at Mark." Para akong binuhusan ng nagbabagang lava para matunaw nalang bigla. Yung kaba at takot ko, may sagot na.

Bakit?. Walang humpay na bakit lang ang laman ng isip ko.

"Nagkasagutan kasi sila ng Mommy nya.." tuloy nya.

Damn it!..

Bakit nga!?. Hindi ko maisatinig ito!....

"May ideya ka na ba kung bakit boy?." Dito nya lang ako tinignan. Hindi ako umimik. Kahit ang tumango. Wala. Naestatwa ako bigla. "Buntis sya..."

Hindi na lava ang bumuhos sakin. Para na akong pinagsakluban ng langit at lupa dahilan para magdilim ang paningin ko't wala nang maalala.

Sa ospital na ako nagising. Duon ako namalagi ng higit tatlong araw. Dumalaw muli si Winly maging si Karen at Kian. Sila ang nagsalaysay na wala daw kahit isang gamit na dala ito noong umalis sya. Ang dagdag pa nila. Nakita raw ni Lance na umalis ito pero di na pinigilan dahil alam nyang hinding-hindi nito mababago ang isip kapag nakapahdesisyon na. Galit ako sa sarili ko ng mga oras na iyon. Bakit hindi ko iyon nahulaan?. Malamang na may mabubuo room dahil maraming nangyari noong umuwi sila rito. Galit din ako kay Lance dahil alam na nga nya, hinayaan pa.

"Wag kang magalit kay Lance bro. Kilala mo naman iyon pagdating kay Bamby diba?."

"Hindi ko lang maiwasan, Kian. Hindi sana sya nawawala kung pinigilan nya ito una palang.." Saad ko. May galit at inis ako kay Lance. Para sa akin. Mali naman kasing hayaan nyang umalis nalang yung tao. Tama bang pabayaan nalang syang mag-isa?. Tsk!.

Iyon ang oras na nalaman kong, may isang salita sya't isang paninindigan. Kung anong desisyon nya. Iyon na. Hindi na iyon magbabago pa. Kahit sino ka pa.

Pero ngayon, iba na. Ako, asawa na nya. Mababali kaya iyon?. Magagawa kaya nyang baguhin ang desisyon at paninindigan nya para sa akin?. Mapapatawad pa kaya nya ako?.

I'm hoping!...