Chapter 1: The Twofold Job

[Racilyn's Point of View]

How would I describe life? I think it would be both wonderful and risky. But my life? I may say that its more like a jammed merry-go-round.

Ang ikot kasi ng buhay ko, iba. May pumipigil sa tuwing sinusubukan kong maging normal. It may have the same rotation as the other merry-go-rounds but since it's jammed, you won't know when will it speed up, slow down or even stop.

Minsan nga hindi ko mapigilang isipin na sa isang iglap, patay na ako. Well, I have no choice. Kailangan ko itong trabaho ko eh.

So back to work!

Kanina pa ako nagtatago sa loob ng airvent sa kisame habang hinihintay ang isang lalaki na lumabas ng kanyang opisina na kinaroroonan ko.

Nang makita ko na siyang lumabas, isinuot ko na ang aking antipas at dahan dahang bumaba mula sa air vent.

Pagkababa ko, tumungo kaagad ako sa kanyang lamesa at maingat na hinalukay ang mga nagpatong patong na mga papeles doon. I should leave no traces though.

Shocks, hindi ko makita! "Nasan na kaya yun?"

Binuksan ko naman ang drawer doon at hinalukay ang mga laman niyon. "Heto kaya yun?" tanong ko pagkakita ko sa isang pulang folder. Binuklat ko ang mga nilalaman nun at nagulat sa mga nakita. This folder has this company's list of transactions. Tama, heto nga yun..

Inilagay ko iyon sa aking sling bag at pinagkasya ito rito.

Napangisi ako. You thought you have fooled us, huh? Well think again. Mwahahaha.

I was about to leave the scene nang biglang bumukas ang pinto at makita doon si Benjamin (the one that I'm after) kasama ang dalawa sa kanyang mga alipores.

"WHAT THE?! GET HER!" wika niya at dalidaling umalis. Sinunod naman siya ng mga iyon at tumakbo tungo sa kinaroroonan ko. Tsk, I'm caught!

I swiftly tried to flee from them but I failed. Inatake nila ako at akmang susuntukin na sana ako nung isa pero nakailag ako. I stooped, pulled his right leg and luckily, he lost balance and fell.

The other one quickly strangled me using his arm but I got out easily. Siniko ko siya at kinuha ang walang laman na wine bottle mula sa lamesa at inihampas ito sa kanyang kalbong ulo. Oops, masakit kaya yun?

"Shit!" Yumuko siya at napadaing dahil sa sakit na dulot ng paghampas ko at napahawak siya sa duguang clear skinned niyang ulo. Aww, kawawa naman siya.

Bigla namang umatake sa akin ang isang mukhang bulldog na alipores kaya dali-dali akong umiwas at tumuntong sa lamesa sa aking likuran.

Bumwelo ako sandali and when the bald man stood up, I leaped then both of my feet landed at the bald man's bleeding head and the other man's homely face. The strike caused them to hit the floor so I took that chance to escape.

Handa na sana ako lumabas ng kwartong kinaroroonan ko pero laking gulat ko nang hilahin ng isa ang buhok ko at hatakin ako papunta sa kanya. "Ano ba?! Inggit ka ba kuya sa buhok ko??" tanong ko sa kanya at sinipa ang kanyang sikmura.

Geez, sakit nun ah. Sisirain niya ba anit ko?

One of them punched me in the face pagkabangon na pagkabangon ko. "Kunin mo yung bag niya!" sigaw nung isa.

I winced in pain and wiped the blood dripping from my lips. Unfair naman kasi! Tatlong lalake laban sa isang mahinang babae?! Tama ba naman yun?

Hinablot niya ang bag ko nang magkaroon siya ng pagkakataon but I poked both of his eyes na dahilan para mapaatras siya at mabawi ko ang bag ko "GAAHH!! PAPATAYIN TALAGA KITANG BABAE KA!!"

"Well go on try, only if you can catch me!" nakangising wika ko sa kanila.

Tumakbo na ako palabas at tinungo ang lugar na dinaanan ni Benjamin kanina bago pa man din ako mapigilan ng mga alipores niya. Napakaduwag naman nun. Hindi man lang niya tinulungan mga alagad niya. Natakot siguro yun sakin.

Habang tumatakbo ako palabas, hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapamasid sa paligid.

There were boxes containing various kinds of drugs and illegal arms. Sa sobrang dami nito, I can't help but think kung nakakamagkano kaya si Benjamin sa bawat transaksiyon na naisasagawa niya. But too bad he's going to be saying bye-bye to those.

Binuksan ko ang lighter na nakuha ko kanina sa opisina na iyon at ihinagis iyon sa lugar sa gilid na binuhusan ko ng gasul kanina.

Actually, burning this place is really not my intent in this mission. I just prepared this for a precaution in case na mahuli nila ako. But here we are and things went this way so I don't really have choice kundi gawin nga iyon.

Tumungtong na ako sa isang bintana at pagkatalon ko, unti unting nagliyab ang mansion.

Mission, success. Ay, wait!

I grabbed my zigana px9 pistol from the pocket behind my vest and pointed it at the direction of my target.

Kahit na hindi ko siya nakikita, I'm very certain that he's there.

"Planning on escaping?" nakangising wika ko at hinarap siya.

Madilim ang lugar at ang buwan lang ang natatanging nagbibigay liwanag sa amin.

"No why? Planning on killing me?" Rinig kong sabi niya. So I'm right, andito nga siya. "Then go kill me" kalmadong sagot niya.

I pointed my gun at him ngunit imbis na paputukin ito sa kanya, pinaputok ko ito sa bandang likuran ko.

Nilingon ko ito at nakita ang alipores ni Benjamin na may hawak na baril na nakatutok sa akin. Just as I thought.

Napabitaw siya sa hawak niyang baril at napahawak siya sa duguan niyang sikmura. Hindi rin nagtagal nang bumagsak na siya sa lupa.

Nakita kong napatulala si Banjamin sa direksyon ng kanyang kasama na tila ba pinoproseso pa niya ang mga nangyari at nang magtama ang aming paningin, kitang kita ko ang kanyang naguumapaw na galit.

Narinig ko ang pagkasa niya ng baril pero inunahan ko na siya. Tinamaan ko ang kanyang kamay kaya napabitaw siya sa kanyang baril. Dali dali ko namang pinulot iyon ay itinutok sa kanya.

"You will pay for this.. You will regret everything that you have done!! Hintayin mo lang at mapapabagsak rin kita!" galit na wika niya sa akin na tila bang hindi niya matanggap ang kanyang pagkatalo habang hawak hawak niya ang nagdurugo niyang kamay.

Nginisian ko siya "Don't worry, I have already fallen..."

"Fallen for you yiiiee" mapang-asar na sabi ko sa kanya.

"CURSE YOU, YOU FREAKING BITCH!!"

For the last time, he threw a punch on me using his uninjured hand but too bad that I am able to dodge it. I was about to fire the gun at his head but I stopped when I felt the presence of people surrounding us.

Kasabay ng pagtutok ko sa kanya ng baril ay ang pagdating ng mga pulis dito sa kinaroroonan namin. I uttered a tsk of my dismay as I yet again failed to kill another target. For the second time since yesterday!

Hayst, ano nalang kaya ang sasabihin sa akin ni boss ngayon? I guess I should just kill this person afterwards when he's in prison.

Dali-dali akong umalis sa kinatatayuan ko at hinabol naman ako ng ilang pulis. I ran even faster until I finally got out of their reach. Good thing I'm fast and those cops aren't athletic enough to catch up with me. Well, that was close!

I hid somewhere that is filled with trees at mula dito, nakita kong nilapitan na si Benjamin ng isang pulis at saka siya pinosasan. Dumating na rin ang ambulansya at isinakay na sa isang stretcher ang kawawang alipores ni Benjamin na tila bang naliligo na sa sariling dugo. He won't be able to survive that shot though.

Pinagmasdan ko sila habang sila'y paalis at naglakad na rin ako paalis ng lugar na ito.

For those who still don't know me, my name is Racilyn de la Vega and I go by the cognomen of Spade. I am the ace of our agency and I work in order to conform to my boss's ideals.

If your curious about what I do, I am actually a vigilante. The best one to be specific. Kapag nagdududa ka, edi wag. Heh, just kidding! I'm really the best in this job and that is one reason kung bakit marami na ang may gustong pabagsakin ako. I'm their utmost threat after all. Although some people don't really believe in my existence because I do things in an unflashy way (except for this mission because this one's a mess). If I were to be caught, then I will make sure that they are silenced. Just like I did to the ones who chased me earlier.

My job is to eliminate pests which are usually high profile criminals, which then again are the ones that even the authorities can't lay their fingers on. That's why I'm here to do what they're supposed to do.

Aside from high profile criminals, minsan din naming target ang mga random na tao. Well, it depends on my boss's orders and in this particular mission, just to mention, I am tasked to eradicate a man named Benjamin who is famous for being a top drug dealer and for selling firearms illegally. Wala talaga sa plano ang pasabugin ang lahat-lahat ng nandito but unfortunately, I kinda messed up kaya ganito ang nangyari.

So I guess I should call this a failed mission.

**

Dahan dahan akong naglakad papunta sa aking kwarto para hindi magising si mama. Mahirap pa namang gumawa ng isang napakagandang kasinungaling para lang hindi niya malaman itong tinatrabaho ko.

Itinago ko na ang mga damit na suot ko kanina na halos mabalutan na ng dugo pati na rin itim na antipas sa aking bag. Bakit ba kasi kailangang ganito pa hitsura ng maskara ko? Mukha tuloy akong aatend ng masquerade lagi.

Akmang bubuksan ko na sana ang pinto ng aking kwarto nang biglang bumukas ang ilaw ng bahay.

"At saan ka nanaman nanggaling?" tanong ni mama sakin habang nakapameywang pa.

Napapikit nalang ako at bumuntong hininga. Here we go again.

Nilingon ko siya at nagsalita "Ah ano po kasi, yung isa ko pong kaibigan ano po uhh.. sinamahan ko po siyang pumunta ng hospital kasi.. kasi may sakit- opo may sakit yung kapatid niya at uhm, kailangan niya po ng kasama" ano ba iyan Race, ang pangit ng excuse mo!

"Ah ganun ba? Pasabi nalang sa kapatid ng kaibigan mo na magpagaling siya. Jusko usong-uso na talaga ang mga sakit ngayon. Ano nga pala sakit ng kapatid ng kaibigan mo?" follow up question niya pa. Mama naman eh.

Bigla naman akong kinabahan dahil doon. Naku po. Ano kaya sakit nya? Dali, isip Race! Magisip ka. "Ahm ano po, uhm.. Hindi pa po namin alam eh"

"Ah.. Sana naman hindi iyon masyadong malala at sana gumaling na siya. Sige bumalik ka na sa kwarto mo at magpahinga ka na dahil may pasok ka pa bukas"

"Po? Bukas? Ang bilis naman" di makapaniwalang sabi ko.

Parang kahapon lang kasi nung nagtapos na ang pagiging highschool ko and it also seems like yesterday when I graduated. So does it mean na--

"Oo bukas. New day, new life and new school" Wait, what??

Tila bang binuhusan ako ng tubig noong sinabi iyon ni mama. Para bang lahat ng pagod at antok ko biglang nawala. "New school? Why can't I just stay in my old school?"

"Wala namang senior high sa dati mong school ah" ay oo nga pala. Ano ba yan. "Pero wag kang mag alala dahil maganda naman yung school na pinili namin para sa iyo"

"Wait-wait-wait. Sandali lang!" pagpigil ko kay mama. "Namin?"

"Oo because I've talked to your friends' parents and we've agreed na doon din nila pag-aaralin ang mga kaibigan mo para magkakasama pa rin kayo, diba? I personally know na gusto niyo din naman iyon"

Biglang nagning-ning ang aking mga mata nang sabihin niya iyon. She really did that? Aww, the best talaga mama ko!

Yinakap ko siya at nagpasalamat sa napakagandang ginawa niya para sakin.

Nang matapos na ang aming usapan, bumalik na ako sa kwarto ko at umupo sa aking higaan. Binuksan ko ang drawer sa side table ng kama ko para kunin ang first aid kit doon.

Kumuha ako ng bulak, alcohol at bandages at sinimulang gamutin ang mga sugat ko na dulot ng ginawa ko kanina.

I can't help but flinch sa tuwing dinadampian ko ang mga sugat ko. Siyempre masakit eh. Binalutan ko na din ng sandamakmak na bandages ang mga may tama sa katawan ko. I also applied a wound solution near to my lips na kung saan ay may sugat dahil sa pagkakasuntok sa akin ni bulldog boy kanina. Buti nalang talaga madilim sa sala kanina kaya hindi ito napansin ni mama. I could have made her worried.

Nang matapos na ako, humilata na ako sa aking kama.

Its a good thing na inayos na pala ni mama ang mga requirements at ang kung ano ano pa sa bagong school na papasukan ko and even my friends na kasama ko na rin doon.

So, wala na pala ako dapat pang alalahanin. Well, I just hope that nothing goes wrong with my first day of school because.. I hate first days.