Chapter 1: Another Negotiations

Alyanna Elizabeth's POV

⊂(￣(ｴ)￣)⊃

"Jane, wake up. It's already 6:30 in the morning. The breakfast is ready"- Sigaw lang naman po ng mabunganga kong mama mula sa sala. As usual, tagagising ko siya. Siya din yung nag pe-prepare ng mga kailangan ko sa School since I was a child. Actually, minsan na guguilty na ako kasi ba naman, siya? Ayun! sobrang busy sa pag-aalaga sakin! But look at me, halos di ko nga siya pinagtuunan ng pansin. I'm always Cold not just only for her but for everyone. Kahit anong gawin ko kasi ganito na talaga personality ko. So let's say na if ever na may bagay o tao na makakapagpabago ng personality ko it's a big miracle. Well, kung nagtataka kayo bakit di siya nakarinig ng response galing sakin, di po talaga kasi ako nag reresponse unless it is an important matter.

My attitude is my attitude. No one can ever change it, except for my self. Sabi nga nila ako lang daw ang makakapagpabago nito. Pero nakakatawa ma'ng isipin na kahit sa sarili ko ay di ko rin magawa. Siguro gano'n na nga kahirap pag nakasanayan na.

So yun nga bago ko pa makalimutan let me introduce my self to you. I am "Alyanna Elizabeth Jane Flynn", a first year college student this coming school year 2018-2019. Also, 17 years of age. Syempre maganda, maputi, 5'6 ang height, may navy green eyes ( Ps: mukhang contact lenses nga daw eh ) and pure black hair pero pag nasisikatan ng araw nagiging navy green din na hanggang bewang. Only my family can understand my situation why I am like this. A cold hearted person sa paningin ng mga tao. May kaibigan din naman ako dalawa lang. Hehehe. Childhood friends ko sila.

Napahaba ang kwentuhan natin. By the way i'll proceed to my morning routines muna baka naiinip na sila sa baba. So ayun nga I'll prepare my things and clothes pagkatapos dumeretso na ako sa banyo para maligo, and after that nag sepilyo and konting apply lang naman ng mga cosmetics sa mukha ko para naman presentable akong tingnan palagi and actually mahilig din kasi ako sa fashions that's why MAGANDA ako, I mean in born na! Na maganda ako. Or should I say dahil sa fashion Mas gumanda ako. That's the right term, I guess.

Habang palabas na ako ng Room ko. The way I turn away out of my room and  slam the door. Accidentally, may napansin akong nahulog. Di ko na sana papansin pero baka mahalagang bagay yun na di ko nasama sa pag-iimpake kanina. Kaya ayun tiningnan ko kung saan yun galing. Then, there I saw the necklace. A special necklace that has sentimental value in my life, pinulot ko ito at ipinasok sa kanang bulsa ng aking pantalon.

Pagbaba ko ng hagdan, kita ko na agad sila sa sala na nakitingin sakin. As usual nakangiti sila pero, ako? Ito walang pakialam.

"Oh, Honey you really look good today" - si daddy. Siya lang naman talaga ang pinakaunang nag co- compliment sakin everytime na nakapang-alis ako. 

(-_____-)

"Grabe ka talaga Eliz wala ka man lang karea-reaksyon?

Kung ako yung napuri siguro maghehesterical ako, kaso nga lang di ka gano'n, Manhid ka kasi. HAHAHA" - sabat ni kris matapos akong puruin ni papa kesyo di daw ako marunong mag react. Hays, kelangan pa ba nun? Wala yan sa bokabularyo ko eh. Sinamaan ko nalang sya ng tingin. Di kasi matahimik yang bunganga nya eh. "Syempre joke lang yun, Hehehe di ka naman mabiro. Kaw talaga insan" - bawi nya. Well, whatever.

"Oh iha anak, finally you're done. Gutom na sila kakahintay sayo. Come here na para kumain " - sabi nya. Sino pa ba? Edi si Mama, habang naghahain ng pagkain sa lamesa. Binalingan nya naman ng tingin yung mga nasa sala. "Oh dy, halika na kayo dito at ng makakain na. I guess, we're all hungry. It's already 7:15, marami pa tayong pag-uusapan mamaya."- Alright then, another topic na naman. Di talaga maubusan tong mga to ng pag-uusapan kesyo daw for my own sake. Duh! The hell I care!

＼（〇_ｏ）／

So ayun nga nagsimula na kaming kumain. Nag-uusap sila pero syempre di ko alam kung ano! Di naman ako interesado sa usapang matanda. After kumain dumeretso nako sa living area at umupo sa sofa sabay kuha ng dyaryo.

"Eliz, hindi kaba napapagod sa sitwasyon nyo?" - napatingin naman ako sa kanya. I know what she meant, pero di ko alam kung ano ang isasagot ko. "I mean, palipat-lipat na kasi kayo ng place, at lalo kana palipat-lipat ng school. Hindi ka ba nahihirapan sa sitwasyon mo? Kung ako kasi ang nasa pwesto mo, parang gugustuhin ko nalang tumigil sa pag-aaral kesa naman pabago-bago ng school, ng surroundings, ng nakakasalumahang tao. You know mahirap mag adapt" - dagdag pa nya. Actually, naisip ko na rin yung point na yan pero what can I do? Kung ito talaga yung nakatadhana sa life ko. Hays, bahala na nga.

(ToT)

"Tss. Well, I just considered it as an adventure" - walang gana kong sabi tapos nginisihan lang naman sya. Ayun ngumiti naman sya ng pilit.

"Pero insan pag kelangan mo ng kausap ha? Nandito lang ako lagi. Kahit kailan o kahit saan, pag kailangan mo ako, pangako darating ako" - sabi nya sabay tayo at akmang aalis na sya ng pigilan ko siya. May nakalimutan kasi akong itanong eh.

（・∀・）

"I just wanna ask something? Tungkol saan yung pinag-usapan nila kanina?" - tanong ko with matching "questioning look", sabay tungo at nagpatuloy sa pagbabasa. Natigilan naman siya tapos humarap.

"Ah yun ba! Napag-usapan kasi nila kung saan na naman yung bagong safe place na nahanap ni papa para sa inyo. Alam mo na mahirap na, lalo na sa sitwasyon nyo ngayon alam na ng mga tao na dito kayo namamalagi " - napantig yung tenga ko sa sinabi nya. Tiningnan ko sya na parang sinusuri kung nagsasabi ba siya ng totoo at tumingin din sya sakin .Ahhm...just that! Inaalam ko lang kung yun ba talaga ang pinag-usapan pero yun nga lang di talaga sya nagsisinungaling. The hell! I'm so tired na kaya kakalipat.

╮(─▽─)╭

"Ahh. Ok. As expected Tss" - Sabi ko sabay smirk kunwari di ako affected. Pero honestly pagod nako' pero di ko lang pinapakita sa iba. Hayss, life is so unfair. Mayamaya pa ay nagpaalam na sila insan na aalis na daw kaya ayun umakyat ulit ako sa taas habang wala pa silang go signal na aalis na kami dito.

Pagdating ko sa kama humiga ako tapos tinitigan ang ceiling magdamag. At dahan-dahan na ngang bumibigat ang talukap ng mga mata ko. Then, I fell asleep.

( ´ ▽ ' )ﾉ

***

So don't forget to vote guys. And comment for those who wanted to continue this story.

A/N: Sorry for wrong typos and grammatical errors.

( ˘ ³˘)❤ See you to my Next UD. ( ˘ ³˘)❤@silentprincessCAGE