Chapter 2: Worse Nightmare

Alyanna Elizabeth's POV

(｡･ω･｡)

Naglalakad ako sa mini park habang pinagmamasdan ang taglay nitong kagandahan. It's so nice to be here. What a very peaceful and gorgeous place. Nakakamangha ang tanawin kung saan napapalibutan ito ng naggagandahang mga bulaklak with different kinds and colors. May mga bench din sa paligid pero unlike sa ibang park those benches are just countable. Yep! Iilan lang kasi eh. You know this place seems like a paradise, kung titignan mo kasi parang hindi siya binibisita ng mga tao. Or let's rephrase it. I mean parang wala pang nakakapunta dito except me! That's my point.

～(^з^)-☆

As far as I noticed this place, its not as secured. Kaya nakakapagtaka kung bakit wala pang nakakadiskubre nito. Isa pa pala meron din palang mga different type of animals dito. As in a

amazing! Ngayon lang kasi ako ulit nakapamasyal sa gantong uri ng lugar. Alam nyo na, mailap ako sa mga tao kasi nga they know something strange about me! Something that is very implausible. Even sa sarili ko, di ako makapaniwala. It's just that! It's absolutely impossible. Kesyo nga lang kahit imposible sa isang iglap naging posible. I know you think about something weird! But it's true. Guess what? Hehe sorry! It's not the right time to share about my secret. Somehow confidential eh.

Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad hanggang sa napadpad ako sa isang dako kung saan maraming nagliliparang mga paru-paro.

(0@0)

"Wow" - one word I used to describe how wonderful it is. Damn this godamn place. Can't believe it's real! "Kung maganda dito pa'no pa kaya sa Magical World where Magic really exists! And where, I definitely belong to" -sabi ko sa isip ko. Hays. Pero ang tanong? Kung may ganon nga kayang lugar? Well, we all know na imposible yun pero sa taong tulad ko wala namang imposible dun, lahat pwedeng maging posible.

Nang mapagod na'ko kakalakad napagdesisyunan ko nalang na maupo muna at magpahinga. Well, this place is quiet relaxing. Ang sarap sa pakiramdam lalo na yung simoy ng hangin. A real, clean and a fresh air could be. Ang sarap matulog sa ganitong klaseng lugar kung saan mapayapa. Kalaunan napagdesisyunan ko na ring matulog nalang muna. Hihiga na sana ako sa isang wooden bench when I heard rustles coming towards me. Ipinagsawalang bahala ko nalang muna baka kasi yung ingay na yun ay likha lang ng mga hayop sa paligid. Nakahiga na ako at tahimik na pinakikiramdaman ang paligid ko. But on the second moment, I heard another sounds like flapping. It made me curious that time. Nagpalinga-linga ako sa paligid upang hanapin ang pinagmumulan ng ingay. But then, I saw nothing! Nagpatuloy nalang ako sa pagkakahiga ng biglang naramdaman kong may paparating.

(^_-)

And at the last time, nakarinig na talaga ako ng mga yapak. I guess, it is not animal footsteps anymore! But wait a minute! My reflexes and senses has been activated! Damn! There's a lot of people running towards my location. Holy shit! What a big shit! Fuck! Fuck!

Napuno na ng mura ang isip ko. Ikaw ba naman sa posisyon ko, yung mga taong iniiwasan mo ay papalapit na sayo. Syempre sa halip na kumilos ay nakatunganga lang ako. Natataranta na kasi ako kaya di na gumagana yung utak ko. At ayun na nga, nakikita ko na sila at ang masaklap pa ang nangunguna sa mga taong yun ay, walang iba kundi yung ex-boyfriend ko! The hell is happening! "Why are you doing this to me Babe? Fuck!" nasabi ko nalang sa isip ko sabay takbo. Kumaripas ako ng takbo hanggang sa narating ko ang endpoint ng mismong lugar. I feel so nervous right now. At yung katawan ko nagsimula ng manginig. Sa tulong ng reflexes ko nararamdaman ko kung malapit o malayo pa sila. But sad to say na malapit na talaga sila, konting-konti nalang at mararating na nila ang kinaroroonan ko.

ಥ_ಥ

"Shit! What am I fucking going  to do! Damn it! This is bullshit! " -bulong ko sa sarili ko. Actually, I have all my ability to fight. Pero as long as I can, di ko hahayang makasakit ng kapwa ko tao dahil lang sa kakayahang tinataglay ko. Napayuko nalang ako sa di malamang dahilan! I don't know to myself either. All I just know is I feel so hopeless today! "Stupid Jane! You're so stupid!" - yan ang palagi kong sinasabi sa sarili ko!

I'm so scared and dumb at this moment. I want to cry out loud! And let the whole world hear how dissapointed I am to meet these judgemental peoples in front of me. Mayamaya pa, I heard someone chuckled. No choice na'ko kundi harapin ang mga taong to. Dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko at saktong pag-angat ko ng tingin ay nagtama ang mga mata namin ng "ex-boyfriend" ko. Di alintana ang sakit na nararamdaman ko. Biglang uminit ang sulok ng mata ko at unti-unting lumalabo ang aking paningin. Then, the next thing I knew is I'm crying in front of the fucking face of my ex. It hurts me the most! Over and over again.

(ㄒoㄒ)

"Hey! Yanna, its been 3 years since our last met. Surprising to meet me right now, isn't it?" - tanong niya sakin then he gave me a grin smile. He's not the Kyle anymore that I used to know before. He's totally different now. At kung tititigan mo ang mga mata nya wala na yung so called love thingy, na nakikita ko sa mga mata nya dati when we used to be together. Ang sakit pala talaga, yung tipong makikita mo siya na blankly staring at you, pero ikaw punong-puno ng sakit, kalungkutan, kawalan ng pag-asa at higit sa lahat pagdurusa.  "Yanna? Are you deaf?! Or you're just scared, speechless, and maybe stupid?"- dagdag niya. Sa halip na sagutin siya ay ipinagpipilitan ko nalang sa sistema kong tanggaping ang mga salitang yun na diko inaasahang magmumula mismo sa bibig niya. Ang mas masakit pa do'n ay sinabi nya yun sakin ng harap-harapan without even thinking kung ano kaya ang mararamdaman ko sa mga salitang binibitawan niya. It really fucking HURTS! Since wala siyang nakuhang sagot mula sakin. He gave me smirk, tapos...

PAAAAAKKKK ~

(◉Θ◉)

Shit! Sinapak nya ko?! The Hell! Ano bang ginawa ko sa kanya para sapakin nya ako? Wala naman akong ginagawa ah? Tanga ba siya!? Bwiset! Nakakainis na! I gave him a "questioning look" as if looking for an answer. If why did he do that! But he has no response at all. Tinignan ko sya ng matalim at mayamaya'y nagsalita sya.

"Oh sorry for that! Ahm...I just wanna wake you up. Nag de-daydreaming ka yata, alam mo ba? Na nakatulala ka lang naman dyan! Kaya yun nga, sinapak nalang kita baka makatulong! At magising ka sa katotohanan." - Sabi ni Kyle at tumawa ng mahina at ngumisi. Yung mga tao naman sa likod niya ay nagtatawanan na rin at nagbubulong-bulungan. Kesyo daw sana may ikalawa pang sapak para daw pantay, dapat  kabilaan daw yun. "Siguro naman nasa katinuan kana ngayon?" - biglang sabi nya. Umiinit na talaga yung buong mukha ko, lalo na't mas lumakas pa yung tawanan. Nakakainis! Pinunasan ko ang aking luhaang pisngi gamit ang likod ng aking mga palad. Di na talaga ako nakapagpigil at tinanong ko siya.

＼（〇_ｏ）／

​"Why are you doing this to me, huh? Mr.Kyle?!" - I said as I gritted my teeth. Punong-puno na ako! Sobra-sobra na! Wala ba siyang puso para ipamukha sakin kung gaano ako katanga. Pero di man lang niya ako sinagot sa halip ay tinitigan niya lang ako. At binabasa ang bawat reaksyon  sa mukha ko."Minahal mo ba talaga ako ni minsan, para umasta kang walang namagitan sating dalawa sa nakaraan? What did I do to you Kyle ha?! Para umabot tayo sa puntong ito?!" - dagdag na tanong ko sa mismong mata niya habang nagpipigil ng luha. Ano ba kasi ang nangyayari sa kanya? Di naman siya ganyan dati ha? Masyado na ba'ng nilason ng mga tao ang utak niya? To the point na babalewalain na lang niya yung past relationship namin.

Ngunit sa di inaasahan, ay namuo ang luha sa kaniyang mga mata, at napansin ko nalang siyang pinipigilan na tumulo ang mga ito. "Now I get it! He still loves me, pero nananaig yung kagustuhan niyang mapatunayan sa mga tao na di siya nagsisinungaling sa pagpapakalat ng sikreto ko. That's it! He just want to gain popularity", sa pagkakaalam ko kasi once mapatunayan ng mga tao na totoo nga ang sinasabi niya. He'll become the most popular person in this generation at bibigyan siya ng pabuya para rito. Yun naman ang pangarap niya diba? Ang maging mayaman? Pero di ko lang maintindihan, dahil sa dinami-rami ng mga paraan upang umasenso mas pinili niya pang isantabi nalang ang relasyon namin to gain popularity, money and become one of the richest person in this world. Naghalo-halo na ang mga tanong sa utak ko and I guess this is the right time to ask him for all those questions, para naman mabawasan yung mga katanungang bumabagabag sa isip ko. Gulong-gulo na kasi ako eh. Magsasalita na sana ako, pero natigilan ako nung makita ko siyang nakapamulsa at tinalikuran nalang ako bigla.

┏(｀ー´)┛

"Take her" - malamig na utos niya sa mga taong nasa harapan niya na ngayon habang nakatalikod sakin. Biglang nanghina ang tuhod ko sa narinig ko hanggang sa napaluhod nalang ako at sunod-sunod na pag-agos ng mga luhang kanina ko pa pinipigilang kumawala. "Why this is happening? " - tanong ko sa sarili ko. Hindi ko na maintindihan bakit ganito nalang kamiserable ang buhay ko.

"I trusted you a lot Kyle!" - sabi ko habang dahan-dahang tumatayo, nakita ko namang natigilan siya sa paglalakad ngunit hindi man lang niya ako nilingon.  "You promised to take care of our relationship no matter what, remember? I thought we're one of the good and best couple that our world have. But why are you doing this to me huh?! We loved each other more than ourselves and we promised that we'll grew together as one." - nangangatal kong dadag at tumungo. Pinagmasdan ko ang nanginginig kong tuhod at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga at muling iniangat ang aking paningin. "Life is so unfair alam nyo ba yun?"- naagaw ko ang atensyon ng mga tao sa harapan ko na kani-kanina lang ay nakatingin sa papaalis na Kyle."Alam nyo kung pwede lang hilingin na magkaroon ng normal life ginawa ko na. Di ko din to ginusto, mahirap eh! Sobrang hirap! Na sa bawat galaw mo'y may kaakibat na panganib. Na sa bawat lakad mo'y may mga taong nagmamanman sa bawat kilos at galaw mo!" - may diin kong sabi at tiningnan sila isa-isa, lahat sila ay  di nakayanang labanan ang aking titig sa halip ay nagsitungo nalang sila.

Akala ko ayos na, na mapapakiusapan sila pero yun pala hindi! Dahil nagkamali ako ng inakala.

"Ligpitin niyo na yan, at ng matapos na ang trabahong 'to at naghihintay na si boss!" - nagitla ako ng marinig ang maawtoridad na boses ni Kyle bago kami tuluyang tinalikuran. Nasapo ko nalang ang aking noo gamit ang aking kanang kamay sa hindi kapani-paniwalang linya na kanyang binitawan. Nang akmang mag-aangat na ako ng tingin ay agad kong naramdaman ang mga naglalakihang bisig na pumulupot sa magkabilang braso ko upang hindi ako makagawa ng kahit na ano mang galaw. At sa di mapaliwanag na pakiramdam nanindig ang aking mga balahibo sa pagsilay ng mga paang papalapit sa gawi ko at ng matandang lalaki na inosente kung tingnan na may dalang injection at akmang ituturok na ito sa gawing pulsuhan ko ng bigla nalang akong sumigaw.

"Stop! Stop! Please don't do this to me! Please! I'm begging you sir!" - nagmamakaawang sigaw ko. Pero lahat ng yun ay nagbago at naglaho sa isang iglap.

(ㄒoㄒ)