Chapter I

Chapter I

Hiwaga ng panahon

Akbay ng ambon

Sa p'yesta ng dahon

Ako'y sumilong

Patakbo akong sumilong sa isang waiting shed dahil sa biglang pagbuhos ng ulan.

Wala ng bus o Jeep kaya nagstay muna ako dito. Ni-play ko ulit yung music sa phone ko. Ulan by Rivermaya.

Tatawa na lamang,

o ba't hihikbi?

Ang aking damdamin,

pinaglalaruan ng baliw at ng Ulan

At sino'ng 'di mapapasayaw ng Ulan

At sino'ng 'di mababaliw sa

"Ulan..." Napatingin ako sa kanan ko nang may marinig akong kumanta ng huling liriko ng kanta.

Isang binatang nakasuot ng seat shirt at may nakasalpak na earphone sa tainga niya. Hindi ko masyado makita ang mukha niya dahil sa cap niya.

Ang ganda ng boses niya. Nagulat ako nang magabot siya ng isang payong sa'kin.

Gulat akong nagangat ng tingin sa kaniya.

"A-ano..." Hindi na niya ako pinatapos dahil lumusong siya sa ulan at iniwan sa akin ang payong niyang itim.

"S-salamat..." Nasabi ko na lang iyon habang sinusundan siya ng tingin palayo pero hindi ko na siya makita dahil lumakas pa ang ulan.

At sinong 'di mababaliw sa

Ulan, ulan, ulan

Sa ulan

Oh

                  °°°°°°°°°°°°°°°°

''Aish...ang dami namang kailangan para sa senior high. Taliwas talaga sa highschool."

Ohh, ito nga pala ako nasa isang mahirap na mundo kasama ang mahirap na buhay, really mahirap lang kami pero nakapag aral naman ako kaso I think hindi na ako mag c-college you know mahirap lang. Anyway, let's the stars love... Now.

"I'm Andromeda Cassiopeia Borealis." sinabi ko iyon nang may ngiti sa labi sa school registrar na pinag registrationan ko. May forms pa kasi ako na dapat fillupan.

Anyway natapos na ang pag register ko at lumabas na ako sa school na ito. Ang mahal ng tuition fee kaya parang nanghina ako.

Ang bagal ko sa paglakad ay gaya ng bagal ko sa pagtakbo sa pangarap ko.

Yes, takbo as in patakbo ng mabilis kung pwede lang i-bus ko pa ei para mas mabilis, mas mabilis akong makalayas sa bahay ko kasama ang bruha kong tita, isama pa and tiyanak niyang daughter. Kinikilabutan ako kapag naaalala ko ang faces nila. Jeez.

Sa tuwing napapalayas ako sa bahay as in sa sarili ko pang bahay hah?! Nakikitira lang kasi yung mga yun simula nung mamatay ang mga magulang ko. Malayong kamaganak ko sila, galing silang Mindanao at mukhang laki pa sa gubat sa bundok para kasing mga amazona. Pang gorilla ang ugali.

Lagi naman akong pumupunta sa restaurant ni titodad siya lang yung matatakbuhan ko sa oras na kailangan ko ng support sa lahat ng bagay. Financially or love support.

Ang totoo nyang pangalan ay Auriga pero titodad ang gusto n'ya na itawag ko sa kaniya kasi para ko na siyang tito at daddy.

I miss my dad so much and every time that I'm with titodad I feel like he's still with me... But I'm still longing for them.

If I could just go back to the past? Susulitin ko ang bawat sandaling kasama sila. Well, wala naman din akong magagawa noon dahil isa lang akong helpless na bata.

#starslovenow