Chapter 49

Nandito ako sa tabi ni Zeke at hinihintay ang pagising niya. Idinala ko na din sila Lucas sa minnie hospital namin para magamot. Nakatamo kasi sila ng maraming sugat sa lakas ng pagkatilapon nila. I sigh, Zeke is really strong. Napigilan ko nga atake niya pero hindi ko naman napigilan ang pressure nito but atleast hindi naman naging malala ang pinsala nila. Mabuti nga niligtas ko pa sila eh.

Pano ko sila nadala lahat? We'll I'm a Goddess, what do you expect?

Tinignan ko ang buong mukha nito. Ang putla niya at nagkaroon na din siya ng dark circles sa ilalim ng mata nito. Talagang stress na stress siya sa pagkawala ko pero hindi parin nawawala ang kagwapuhan nito.

Kahit nasaktan niya ko nung nasa kulungan ako. Hinding-hindi ko parin kayang magtanim ng sama ng loob sa kaniya. Inis pwede pa pero ng makita ko ang sitwasyon niya sa pagbalik ko lahat ito nawala. Makita ko lang siyang masaktan ng dahil sakin... sinisisi ko na ang sarili ko

Nabuhayan bigla ang loob ko ng magsalita ito

"Xynthia.."

I pouted. Nope, hindi pa siya gising. He's still in a deep sleep.

Pati sa panaginip niya ako parin ang iniisip niya. I smiled in that thought.

Miss na miss ko na siya. Gusto ko siyang yakapin ngunit ayokong masira ang tulog niya. Ayokong masira ang pamamahinga niya. He needs it.

"Zeke I'm sorry for leaving you. Ba't ba naman kasi nagpapaka stress ka ng ganito para sakin? Alam mo bang nag-aalala ako ng sobra sayo. Simula ng mawala ako, sinubaybayan ko kayo. Hindi naman talaga kita iniwan, babalikan naman kita eh. Bakit sa tingin mo kaya ko? Iniisip ko palang mawalay ng matagal sayo ikakamatay ko na. Ganoon ako kabaliw sayo hehehe. May kailangan lang akong hanapin para makatulong satin sa darating na labanan. Bakit ba kasi napaka tigas ng ulo mo? Kung hindi pa ko dumating siguradong pinaglalamayan na yung pitong yon. Dapat hinintay mo nalang ang pagbabalik ko"- napanguso na lamang ako dahil alam kong nagsasalita lang ako sa hangin. Na walang makakarinig sa lahat ng sinasabi ko. Para akong sira na nakikipag usap sa taong tul-

"Hindi mo ko masisisi. Hindi ka nagpaalam"- nanlaki ang mata ko ng biglang magsalita si Zeke habang nakapikit.

0_0

Tulog parin ba siya?

Part padin ba ng panaginip niya ang sinabi niya?

"Hehehe Zeke gising kana?"- mas lalong nanlaki ang mata ko ng bumukas ang mata nito. Napatuod ako ng ngumite ito sakin. Huhuhu bakit ganon? Hanggang ngayon hindi parin ako sanay na makita ang ngiteng niyang yan! Nakakalusaw!

"Where did you go?"- seryosong saad nito. Huhuhu ang creepy niya. Parang kanina lang nakangite siya ngayon naman napaka seryoso niya. Ang bilis magbago ng mood niya. Pwede pa bang umatras? Hehehe pero syempre joke lang.

"Before i answer all of your questions. Baka naman may dapat kang sabihin sakin Zeke" - nakataas ng kilay na saad ko. Muli kong naalala si Zach. Kailangan niyang ipaliwanag sakin ang lahat lahat ng nangyari sa kanila. Gustong magkaayos na sila. Hindi naman pwedeng isang side lang ang alam ko. Sigurado akong hindi lang sila nag kaintindihan sa lahat ng nangyari.

Tumaas ang kanang kilay nito.

"What do you mean?"

Inis na binatukan ko ito.

"Alalahanin mo! Naku! Masasapak talaga kita!"- bulyaw ko dito.

Napaisip naman agad ito at napaiwas ng tingin ng mukhang may maalala.

"About your broth-"

"Wala akong dapat sabihin sayo..."- malamig na saad nito. Napabuntong hininga ako. Nakaramdam ako ng pagkirot sa puso ko. Bakit hindi niya masabi-sabi sakin? Ganoon ba siya kawalang tiwala sakin?

"Ah g-anon ba? Hehehe sige! May gag-awin pa pala ako. Una na ko"- pinilit kong gawing masaya ang boses ko at agad tumalikod dito at naglakad palabas.

Napasandal ako sa pader at nagsimulang mag-unahan ang mga luhang kanina ko pa pinigilan. Tinakpan ko ang mukha ko at mahinang humikbi.

Napangite ako ng hilaw at agad pinunasan ang luha ko. Why am i crying? Napailing na lamang ako at pilit binabaliwala ang sakit na nararamdaman ko.

"I hate this feeling.."

Siguro mas mabuting hindi nalang ako makialam..

Zeke's PoV

"Zeke I'm sorry for leaving you. Ba't ba naman kasi nagpapaka stress ka ng ganito para sakin? Alam mo bang nag-aalala ako ng sobra sayo. Simula ng mawala ako, sinubaybayan ko kayo. Hindi naman talaga kita iniwan, babalikan naman kita eh. Bakit sa tingin mo kaya ko? Iniisip ko palang mawalay ng matagal sayo ikakamatay ko na. Ganoon ako kabaliw sayo hehehe. May kailangan lang akong hanapin para makatulong satin sa darating na labanan. Bakit ba kasi napaka tigas ng ulo mo? Kung hindi pa ko dumating siguradong pinaglalamayan na yung pitong yon. Dapat hinintay mo nalang ang pagbabalik ko"

"Hindi mo ko masisisi. Hindi ka nagpaalam sakin"- i said and smiled. Yes, i was hurt a lot when she's missing. I feel uneasy thinking she's away from me. I was about to find her but everyone around me blocking me. They successfully potion me to fell asleep but i keep fighting it just to wake up. All of those days i know it's my fault. If I just believed what she said.. this would never happen. When they tried to stop me again. Yun ang simula ng pagblanko ng isip ko at tanging galit at pagkamuhi ang pumaibabaw sa isip at puso ko. One thing comes to my mind is to kill all of the people who blocks on my way just to find her. But that's not important anymore, she's here at hinding-hindi ko hahayaang mawala pa siya sa paningin ko.

"Before i answer all of your questions. Baka naman may dapat kang sabihin sakin Zeke"

I know what she mean but i can't say it right now.

"Wala akong dapat sabihin sayo..."

"Ah g-anon ba? Hehehe sige! May gag-awin pa pala ako. Una na ko"

I'm sorry. I hurt you, again. I have no choice. I don't think you need to know it. Ayokong madala ka sa kapahamakan. I need to solve this just by myself..

Author's Note

Your votes and comments are really appreciated!