CHAPTER 1

CHAPTER 1

"Daddy, look I got a certificate from my trainer because I passed all the exams." nakangiting sambit ko habang pinapakita ang sertipikong bigay ng aking guro na nagtuturo sa amin ng basic martial arts.

"Congrats but promise me you will do better than martial arts." pili ngiti akong napatango, lumabas ako ng opisina ito at tinungo ang opisina ni Mommy

"Mom, is Uncle Hanz still not here?" nilingon ako nito.

Naupo si Mommy sa sofa na nasa loob ng kanyang opisina. "Come here, Darling." lumapit ako dito at kinuha niya ang papel na nakatago sa likod ko.

"Wow, you got a certificate." nakangiti nitong sabi sabay halik sa pisnge ko. "Is my baby still sad? Don't worry about your dad he just wants the better for you." malambing ko itong niyakap.

"Having a body ache, wounds, injuries, been slapped, been stabbed is better for me?" humigpit ang yakap niya sa akin.

After martial art class the real body ache is waiting for me. Nariyan ang trainer na malulupet na sila mismo ang nakakabali ng buto namin at kung ano ano pa pero hindi kami pwedeng mag reklamo dahil normal na iyon sa palasyo.

"Synetre was born to be a shield of this family and also your cousin Ephraim. Your Tito Hanz needs us to keep safe while you and Ephraim are keeping them away from us." I already heard it so many times. Still, I can't understand why? Hindi pa man nang yayari at gusto ko nang tumigil sa pag punta sa eskwelahan.

"Why you can't help Ephraim for a meantime? While I still learning. Grandpa said it will take 5 years or more. Mommy, I'm still 10 years old."

"That's why your Tito Hanz always busy." nginitian ako nito at hinalikan sa pisnge. "Go, your Uncle Hanz was asking if you like his gift for you." nawala ang iniisip ko sa sinabi nito.

Agad kong tinakbo ang napakahaba at malaking pasilyo. Panay ang sigaw ko sa pangalan nang tiyuhin ko dahilan nang paglabas nito sa kanyang silid. "Sin, slow down."

Pasubsob akong yumakap dito. "Hanz, you have a gift for me?" masigla kong tanong. Natatawang hinila ako nito papasok sa kuwarto nito. "You want to learn different language right?" nakangiti akong tumango.

"I bought some dictionaries. Russian, Arabic, Korean, Japanese, Chinese, Dutch, Finnish, Filipino, German, Greek, Italian, and Persian." Nilabas n'ya ang nagkakapalang libro mula sa malaki nitong bagahe.

"Thank you, Hanz." sabi ko habang binubuklat ang pinaka makapal. "Unfair, how about me?." tanong Ephraim na nasa balkonahe nang kuwarto ni Hanz. Hinagis nito ang stainless na round box ng cookies.

Ephraim still 15 so he have to be in training with me while Hanz is already 18 that's why we envy him... he can go out and roam around the world but before that he have to do his job first.

"Are you really in a mission or a vacation." binuksan nito ang box kaya lumapit ako at wala ano anong dumukot nang marami at kinain ng makabalik sa kama ni Hanz.

"¿Tu misión está hecha?" is your mission done?. Ramdam ko ang pag baling ni Ephraim sa akin.

"Si." Yes. Sagot ni Hanz.

"Come on, I can't understand Spanish." natawa kami ni Hanz.

"Because you always skip your classes back then," I said. Were classmates in Spanish class last year.

"Well, at least I can speak Asian languages."

"I can learn, Ephraim." pagdidiin ko na tinawag ko s'ya sa pangalan lamang niya.

"Yeah, you should go out. I'm gonna teach her my first language." pag papa-alis ni Hanz kay Ephraim. Wala ano anong naupo ito sa bakal na pasimano at nakangiting hinayaang mahulog ang saliri patalikod.

"Baliw talaga." napalingon ako kay Hanz dahil sa sinabi nito. What language is that? Tinignan ko siya ng nagtatanong na tingin.

"That is Filipino language." naupo ako sa tabi ni Hanz sa kama nito at kinuha ang Filipino dictionary.

"What country this language?" I ask as I review some words. Some are difficult to read but some are easy to read. "The Philippines." napabaling ako sa kanya.

"You were born there, right?" nakangiti itong tumango.

"Wanna see some places there?" Na excite ako sa sinabi nito kaya tumango agad ako. Lumabas kami ng kwarto nito at tinahak ang opisina ni Uncle Clauss. Walang bantay gaya nang nakasanayan. Pinasok namin iyon at walang tao kaya malaya kaming pumasok sa library nang opisina nito. "Here." Inabot nito ang isang portfolio na may pangalan ng bansa. Philippines.

Naupo si Hanz sa sofa at magkakrus ang braso habang naka tingin sa akin. Binuklat ko ang bawat pahina pinagmasdan at binasa bawat nilalaman nang pahina kung paano at ano ang dahilan ng bawat nilalaman ng litrato.

Maya maya pa ay nakarinig kami ng halinghing ng babae marahil. Dalawang yapak ang aming narinig. Mabilis akong hinila ni Hanz sa sulok ng dalawang malalaking aparador. Tiningala ko si Hanz at sinenyasan lang ako nito na 'wag mag ingay. Sinilip ko ang labas ng library kung saan nandoon ang opisina ng Uncle Clauss ko kasama ang isang babae na kaedaran nito.

Nagulat ako nang maglapat ang kanilang mga labi. Tumingala muli ako kay Hanz. Pinanonood n'ya rin iyon. May bahid sa mukha nito na nagsisising dinala ako sa lugar na ito. Muli ay bumaling ako nang marinig ko ang malakas na ungol sa labas ng library.

Mula sa aking kinatatayuan ay nakita ko ang kanilang mga pribadong parte ng katawan, hindi lamang parte dahil buong katawan nila ay malayang binahidan nang tingin ng aking mata. Nawala iyon nang takpan ni Hanz ang mga mata at iharap sa kanya. Yumakap ako dito at naramdaman ko ang pag takip nito sa dalawa kong tainga.

Mahina kong nadidinig ang bawat ritmo at ungol na nilalabas ng kanilang katawan. Hindi ko ikakailang naninibago ako sa kinilala kong mabait na Tiyuhin. Hindi ko alam kung bakit nila iyon ginagawa at paano nila natataim na gawin iyon ngayon. Mas lalong hindi ko alam kung bakit sarap at hirap ang naririnig ko sa kanilang mga bibig. Higit isang oras kaming nag antay doon at nanatili akong nakayakap kay Hanz. Nang marinig ko ang pagsara ng pinto ay saka ako nito hinarap sa kanya.

"Why did you look at them?" naka kunot ang noo nito at mukhang galit.

"What is that? Are they doing it again? Is it doing just by adults-"

"Forgot whatever you saw and heard." may pag awtoridad sa tono nito na para bang isa iyong napakalaking kasalanan higit sa pag paslang. Napangunot ang noo ko. Are there benefits doing that thing?.

I can't just forget what I saw. So after my 2 years of deadly training, I got home again but because these things I want to know I skipped my lunch just to come again in Uncle Clauss's office.

Ilang oras ang inantay ko sa sulok kung saan kami nag tago. I still read some dictionary. Nakaupo ako at nagbabasa ng Korean language.

"I need those files now." Uncle Clauss said while signing some papers. His secretary is in front of him.

"Sir, The board members invite you for a meeting. About a new president of the Organization."

Organization?. President.

"Yes, i will come." marami pa akong nadinig at inabot iyon ng higit isa't kalahating oras. Usapang negosyo at kung ano ano pa. Nang lumabas sila ay hindi na ako nag tagal pa dahil narin sa gutom.

Nag pahanda ako ng makakain sa mga tauhan at nag antay sa komedor. "Where have you been?" nagulat ako sa biglang tanong ni Hanz sa galit na tono.

"At my room." inosente kong sagot.

"Nang galing ako doon kanina." naupo s'ya sa harapan ng upuan ko kung saan ang pwesto n'ya.

"At my library. I'm reading this." sabay pakita ng dictionary na bitbit ko.

Napataas ang kilay nito. "Then how was your 2 years training?" tanong nito nang maihain ang pagkain at sinabayan ako nitong kumain.

"Deamon said he likes me, is it normal?." Deamon is my one of my friends, kasama ko rin ito sa training at sinabi niyang gusto niya ako, hindi ko lang alam kung anong ibig nitong sabihin.

"Stay away from him. Don't let him touch you if ever he dares kick his thing between his thighs."

"I've never do that." na a-amaze kong sabi. "Pero Hanz kaibigan ko s'ya. Paano kung tanungin n'ya kung bakit ko s'ya iniiwasan?." Pananagalog ko na may hindi maayos na tono.

"Are you using a Korean accent?" Sita nito sa akin. That's my problem every time I'm learning a new language I always bring the accent to other languages.

"I can't help it."

"Then stop using other languages." napanguso ako sa sinabi nito.

Nagpatuloy kami sa pagkain nang biglang may mapansin s'ya. "What's that? A bruise? Why you have that?."

"Celeste and I have a catfight like they called." natatawa kong sabi at tinakpan ng mahaba kong buhok ang buong balikat ko. "She even call me slut." natatawa kong sabi pero parang nagalit s'ya.

"I bet it's because Deamon likes you." I just shrugged.

I don't really know. She fought like a cat. She just slapped me and pull my hair like she did not know how the real fight is. Because I don't know how her fight is, I punched her, and kick her out of my room.

"She fought like a real cat." natatawa kong kwento habang nasa hallway kami papuntang kuwarto ko.

"Then what did you do?" tanong nito.

"Well, of course I fought what I knew." pagmamayabang ko.

"Stay away from them, okay?" tiningala ko ito.

"Okay but if they come over to me I will gladly welcome them." natatawa kong sabi.

Nang makapasok kami sa kwarto ko ay naupo agad ito sa couch na nasa paanan ng kama ko. "I will be one of your trainer."

"Really?." naupo ako sa vanity at nag lagay ng lip gloss. I just learn it from Celeste.

"Why are you using that stuff?"

"You mean makeup?" naupo ako sa kama habang naka sandal sa headboard. Kinuha ko ang librong nasa side table.

"You're still young, Synestre." nagkibit balikat lang ako.

"Hanz, why you don't have a girl?" I'm just curious. Ephraim was younger than him yet he already has a girl.

"I don't have time and I don't need that." Nahiga s'ya sa sa couch ko habang tinatanaw ako.

"May I ask, what is the purpose of having a girl?"

"Don't think about that. You are too young to know those things."

"You're not answering my questions."

"If you have a girl or guy it means you are in a relationship and you are ready for marriage stuff." marriage?

"Like my parents?"

"Yes, it means you are ready to have a baby and content to your life with your partner."

"Oh, so if I will have a suitor I should know him better, right?" mabagal itong tumango.

"Partners should comfortable, understand with each other. You have trust in him. You know what his likes and dislikes. You have a plan with him to settle down. You two have a plan to get married. You have to respect his decisions and have independent acts. Especially you two can handle problems."

"How did you know?"

"Because I saw everyone's love story around me." hindi ko nagawang ibuklat ang makapal na libro dahil sa mga sinabi nito.

I was speechless. I'm not observant as him. When I'm not in our palace I don't care about the world. If I don't know anyone I just looking straight like they do not exist.

"You saw it? I didn't." iyon nalang ang sinabi ko.

Natawa ito. "Because you see nothing."

"See nothing? I see everything literally, Hanz." what he means I see nothing? I'm just not that observant.

"Let's go out tomorrow. Enjoy your rest month before you 3 years last training." nginitian ko ito.

"Let's ride a horse. Ephraim taught me." nakangiti itong tumango. Bago tumayo at tinahak ang pinto palabas ng kuwarto ko.

Nang makalabas ito ay saka ko lang binuklat ang makapal kong libro. Nakaipit libro ko ang binigay na papel ni Deamon. Tinanong ko kasi ito tungkol sa nakita ko noong sampung taong gulang ako. Ikinuwento ko iyon sa kanya at tinanong ang mga nais kong malaman. Saka s'ya sinabi na gusto n'ya nga ako. Nang matapos akong sugurin ni Celeste ay kasama s'ya sa mga gumamot sa mga sugat na natamo ko saka n'ya inabot sa akin ang papel.

Hindi ko iyon nabasa dahil nagpahinga ako ng matagal dahil narin sa nakakamatay na training namin. Noong nakaraan lang kami nakauwi matapos ang dalawang taon na iyon at sertipiko lang ang ibinigay sa amin. Iyon ay dahil para daw hindi kami makontento sa malalaking parangal. Para mas lalo namin pag husayan ang bawat pagsasanay namin dahil sa pagtatapos ng bawat iyon ay napakalaing gantimpala at parangal ang aming makukuha.

Binasa ko iyon ng may malalim na pang unawa. Binasa ko bawat salita at itinatak sa aking utak pero kahit isa sa mga iyon ay hindi ko nagawang unawain. Gusto ko mang mag tanong kay Hanz pero alam kong magagalit lang ito lalo na dahil nang una kong makita ang ganoong eksena ay nagalit na s'ya paano pa kung magtanong ako.

Gusto kong malaman bawat bagay na mayroon. Ayaw kong lumaking nagtatanong nalang nang hindi nasasagot ng ayon sa gusto kong malaman. Kaya mag isa kong iisisain ang mga iyon.