CHAPTER 2

CHAPTER 2

Gaya nang sinabi ni Hanz ay lumabas nga kami kinabukasan. Excited ako dahil bukod sa mag bobonding kami ay hindi s'ya magtuturo bilang trainer para sa akin. "Hanz, let's ride the horse." turo ko sa kwadra dahil alam kong bagong ligo ang mga kabayo namin.

"Sure, let's have a race." nakangiti nitong hamon na nagpangisi sa akin.

"I'm still amateur in riding a horse." pagmamayabang ko.

Natatawang umiling naman ito. Hinila nito ang pamulsuhan ko papuntang kwadra. "Good afternoon, Mister John. Can we borrow Clauss's horses?" pagkakausap ni Hanz sa taga pag alaga sa mga kabayo.

Nang banggitin nito ang pangalan ni Uncle Clauss naalala ko bigla na narito s'ya at baka makita ko muli ang inaantay ko kahapon. Pero sa makalawa ang alis nito at kung matyempuhan ay mapanood ko muli iyon.

"Sin." Napabaling ako dito na hawak na ang dalawang kabayo. "I said get on." Wala sa sarili ko itong tinanguan. Akmang sasampa na ako nang may magsalita sa gilid ko.

"Miss Synestre, wear this." napalingon ako sa taga pag bantay. Hawak nito ang pares ng boots.

"Oh, I forgot." Naupo ako sa kahoy na upuan at tinanggal ang sapatos ko.

"Are you okay?." biglang tanong ni Hanz habang sinusuotan ako ng sapatos. Sinintas nito ang tali ng sapatos ko habang nakatingin sa akin. "Aren't you feeling well?."

"No, I'm fine." Nginitian ko ito.

Inalalayan nila akong sumakay sa kabayo. "Let's race around the ranch." Tinuro kung saan lang dapat dumaan. Masyadong malawak ang rancho kaya pwede ng isang ikot lang.

"Alright." Malaking ngiti ang ibinigay nito sa akin.

Pumwesto kami at sabay na nag bilang. "Three."

"Two."

"One." then we ride the horse as fast as we can. Magkapantay kami ay halos nahiga na ako sa kabayo para lang mas mabilisan s'ya.

Nang malapit na ako nitong maabutan ay mas pinabilisan ko pa nang malapit ko nang marating ang pinanggalingan namin saka ko ito nilingon muli.

"Is that what amateur to you?." I just shrugged.

"Let's get a ride up to that hill." sabay turo sa burol kung saan magandang manood nang paglubog ng araw.

"Your favorite spot." Tumango ito at nanguna nang patakbuhin ang kabayo.

Nakangiti akong tinanaw ang lugar na hindi ko naranasan ang masugatan sa tuwing mang gagaling ako roon. Masarap na pakiramdam ang ibinibigay nito sa akin at hindi sakit ng katawan.

"Hmm." napapikit ako nang maramdaman ang sarap ng hangin.

Bumaba ako sa kabayo at hinarap si Hanz. "I read a novel. The lesson, if you want that thing you should do something because even your family can give it to you. I actually can't understand that lesson I just read it after I finished the novel."

"Hmm, what is all about?"

"Well, the protagonist suicide because her parents killed her son. The father is a demon." Pagkekwento ko.

"Fantasy?." tumango ako at tumawa ito.

Iniakbay n'ya ang braso sa akin. "She just wants to be protected by her parents, Sin. But she didn't listen and continue her pregnancy. The demon was in love with her so he moves to make her suicide and be with him in hell." Napayakap ako kay Hanz dahil hindi iyon pumasok sa isip ko.

Kinilabutan ako at pakiramdam ko ay biglang manghihila ng paa namin sa lupa na kinatatayuan namin. "Why she need to do that?" I can't moved on.

"Don't overthink that. It's just a novel." natatawa nitong sabi at niyakap ako.

Nang makauwi kami ay hinatid nalang ako nito sa kuwarto ko. Kinabukasan sabay sabay nag agahan at tanghalian ang buong pamilya namin. Kasama si Grandpa, Grandma, Auntie Love, Uncle Clauss, Daddy, Mommy, Uncle Sebastian, Auntie Selene, Hanz, and Ephraim.

Uncle Sebastian and Auntie Selene are siblings. Auntie Selene is Uncle Clauss's wife. Uncle Sebastian Auntie Love's husband and Ephraim is their son. Auntie Love, Uncle Clauss, Daddy, and Hanz we're siblings.

"What about Synestre? When is you last 3 years training?" Biglang tanong ni Granpa matapos ang usapang negoayo at kung ano ano pang Gawain ng mga matatanda.

"Next month, Grandpa." nakangiti kong sagot.

"I've heard about your performances. You have a high grade in your educational classes and much higher in your training," Napangiti ako sa sinabi nito. "After your 3 years of training you can go out of the country but you have to take Ephraim with you." Tumango ako nang may malawak na ngiti.

Nang matapos ang tanghalian ay tinahak ko ang opisina ni Uncle Clauss. Muli akong nag tago sa pagitan ng dalawang aparador sa solid aklatan ni Uncle. Gusto ko paring malaman bakit ginagawa nila iyon.

Limang oras akong nag antay at akmang aalis na ako nang may maramdaman akong papasok. "Buti nakarating ka." I heard Uncle Clauss's smooth voice.

"Masyadong mahigpit ang mga tao ninyo ngayon." Is she a Filipina? She speaks fluently.

Sinilip ko ang mga ito. Dinig ko ang mahihina nilang halinghing na nagpatayo ng mga balahibo ko. Bawat mabibigat nilang hininga ay iba sa pakiramdam. Hindi ko na sila pinanood nang mawalan na sila ng saplot.

Napapikit ako at muling napadilat nang makita ang lapat ng mga labi nila sa isip ko. Matagal akong naghintay roon, kulang kulang tatlong oras, may pumasok na tauhan at sinabing hapunan na kaya nang makalabas sila ay sumunod na rin ako pero nabigla ako nang may humila sa akin handa na akong bunutin ang patalim ko pero naamoy ko ang pamilyar na amoy nito.

"Hanz," I whispered.

"Where have you been? It's dinner time."

"S-Somewhere."

"Let's go." sumunod ako dito at hindi nawala ang kabog ng dibdib ko.

Narating namin ang komedor at lahat sila ay naroon. Hinanap ng paningin ko ang babae pero wala ito. "Where did you go?" biglang tanong ni Daddy.

"Somewhere, I fell asleep while reading books, so..." for a second time I used my book as an alibi.

"You didn't get tired of reading?" mas lalo akong kinabahan nang magtanong si Uncle Clauss.

"Why Uncle? Is it bad for her to be in front of her books every day?" biglang sabat ni Ephraim. Sa aming lahat si Uncle Clauss ang bihira naming makasundo.

"Of course not as long as her books are not nonsense and suitable for her age." bigla ay mas lalo akong kinabahan at gusto na lang magpahila kahit kanino palayo sa hapag.

"I can throw those books, Clauss." Si Hanz naman ang nagsalita.

"Are you that close to her?" Makahulugang tanong ni Uncle.

I took a deep breath. "You, Uncle, are you that close to her?" as I point my finger to the girl standing with our maids. Inosente man sa kanilang ginawa ay nasabi ko iyon.

"What do you mean?" Auntie Selene asked makes me nervous. I want to retract what I said.

All of their attention is on me now. "I-I..." binalingan ko si Hanz. Tinanguan ako nito. Pumikit ako. "I saw them kissing." mabilis kong sabi.

Napadilat ako nang walang narinig na ingay kundi ang mga kubyertos. Nilingon ko si Hanz na malalim ang tingin sa akin. Nilingon ko ang babae ni Uncle Clauss, nakayuko ito at animoy naiiyak na sa masamang titig ni Auntie. "Clauss, fix your mess. I'm mad because you let Synestre saw your shits. And especially you cheated." sabi ni Grandpa na may hindi magandang tono.

"Did you really kiss that lips?" napalingon ako kay Aunt, she looking at the girl like she is ashamed because her husband had affair with trash. "Violet lips, uneven skin color, thick make up, what a cheap outfit. Did you just pick her at the bar?" I look at the girl, she is definitely far from Aunt Selene.

"Clauss, I bet you two have a cumshot every month." she laughs while saying that. What is cumshot?.

"Selene!." suway nilang lahat. Inosente akong tumingin kay Hanz nang tumayo ito.

"Let's go, I'm gonna take you to your room." Uminom ako ng tubig bago tumayo at mag paalam sa kanila.

"I can't understand Aunt terms. What is shit, bar, and.. what is that again cumshot?" I asked Hanz while we're still our way in my room. But he didn't answer my question. "Hey." I tapped him.

"We will talk in your room." I'm shocked when he looks at me like I did something wrong.

"Did I.. Did I do something wrong?"

Nang makaliko kami ay mabilis nito akong hinila papasok ng kuwarto. "Why did you sneaked at his office?" his asked me angrily. Marahas ako nitong tinulak sa kama. Naupo ito sa couch at masama ang titig sa akin.

"Why?!" I just close my eyes and I can't stop crying.

"I-I'm s-sorry. I want to know everything about I saw years ago so I ask my friend and read books. I'm sorry, Uncle. I'm sorry if I sneaked in his office." then I called him uncle again.

"Look at me." I still quite crying my hair covering my face now. "Sin, look at me." I slowly look at him and there is his glare. "Don't do it again. I told you already it's not for you. You still need to grow before you understand those things." he wiped my tears and hugged me.

"I'm sorry, Uncle." bigla itong humiwalay sa pagkakayakap sa akin.

"I'm not you Uncle." Natatawa nitong sabi. "My nephew and niece are still at the tummy of my sister-in-laws." Napanguso nalang ako. Mommy is 6 months pregnant and Aunt Selene is 8 months pregnant. Based on books pregnant was emotional but Aunt Selene did not even look sad and disappointed what Uncle did, she was disappointed about his mistress.

"Then... w-what am I here?"

"My baby." malambing nitong sabi na sa sobrang lambing ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko at hindi ko iyon maintindihan. Muli ako nitong niyakap nang sobrang higpit.

I forgot that I have Hanz, I can ask him but not that thing, yet he still forgives me. I and Hanz went to our school. A school without educational lessons.

"AGAIN!" muling sigaw ni Hanz. Muli kaming umatake sa isa't isa hanggang sa may matumba bawat pares. "What is hard to knock them out?!" mano mano iyon at walang kahit na anong armas. Mahirap para sa aming mga babae dahil may pinoprotektahan kami at iyon ang kanilang puntirya.

I kick and punch him hard when I felt his hand on my waist. Knock out. Ako ang naunang makarating at kumuha banderitas sa malalaking puno. Agad kong hinanap ang palaso habang hawak na ang pana. Lima lang ang nakuha ko nang may makitang may patakbo na palapit sa gawi ko.

Agad akong nag tungo sa mga tudlaan na kailangan patamaan sa mismo nitong sentro. Pinagsabay sabay ko ang tatlong palaso at mabilis na pinatamaan ang tatlong tudlaan. Nang may hawak nang mga palaso ang mga kasamahan ko ay agad ko ginamit ang dalawa sabay pinatama sa dalawang natitirang tudlaan.

Inabot ko sa kanila ang banderitas namin at sabay sabay na tumakbo pa akyat ng burol hawak hawak ang mga nakuhang palaso sa mga puno. Mula sa aming kinatatayuan ay kailangan naming patamaan ang malaking tudlaan sa kabilang burol ilang kilometro ang layo. Nang bitawan ko ang palaso at mabilis at saktong tumama iyon sa sentro.

"Alright!" nakangiting sabi ni Wenny at niyakap ako. "You did our work, thank you." nahihiyang sabi ni Kelly na pinaka bata sa amin.

"Come on, it's not free. You all have to pay for that."

"Are we going to out again?" Nag ngisian kami nang may masamang balak.

Inakbayan ko silang dalawa at nilapitan sina Celeste at Francine na may sariling mundo. "Hey, we will go out tonight wanna come?" I asked.

"Did you just invite me?" pilit na pinapasungit ni Francine ang tanong na iyon.

"Come on, you two should taste some food without here." Wenny pulling their hands wearing her thick face.

Sa ang lima ay si Wenny ang nakakausap ang lahat sa amin ng walang natatanggap na hindi kaaya-aya na tono ng pananalita.Pero sa huli kaming tatlo parin ang lalabas. Masaya pero si Francine ang gusto kong isama naminng tatlo.

"Don't be so kind." napataas ang kilay ko nang sabihin iyon ni Hanz. Nasa pinto ito ng kwarto ko.

"Why?" Naupo ito sa kama ko.

"You only have 2 friends what if one of them or these two secretly hating you? I did not say not to be friendly but please be careful about who you will give your trust." I never thought of that.

"Is that part of my training?" mahina itong natawa.

"They can make you a bait." start from that day I pretend that I trust them and be extra careful about my actions and words. I'm not afraid of them, though. I'm much stronger than them. If I wanted I'll knock them out.

"SYNESTRE." It's our rest week... I'm at our palace, Hanz is in his mission.

"Po?" Nakangiti itong lumapit sa akin. Nasa malaking sala ako ngayon at nagbabasa ng libro. Naupo sa tabi ko si Grandma o lola ko sa tagalog.

"After 300 days you can go to Los Angeles." napangiti ako.

"Can I. Can I take Hanz with me?"

"You can go without him." pilit kong pinapormal ang reaksyon ko kahit na nalulungkot ako.

"May kaibigan ang ina mo roon. Pwede ka nilang samahan." iyon ang pinakamahabang tagalog na narinig ko. Pero nagawa kong intindihin kahit papaano.

Sa loob ng isang taon puro sakit ng katawan at bali ng buto ang nakuha ko. Mas mahirap kumpara sa inaakala ko. Mabigat ang espada at mukhang mas mabigat pa sa braso ko. Pero hindi ko iyon sinukuan. Isinapuso ko iyon dahil para iyon sa aking pamilya. Simula pagkabata ako ay sinabi na sa akin kung ano ang silbe nang mga paghihirap ko. Bawat sugat na nakukuha ko ay tinatawanan ko nalang at hindi ko malaman kung saan ko nahuhugot na humanga sa dugong nilalabas niyon. Sa huling sampung araw ay mas naming mahirap ang mga gawain. Kailangan naming pumatay ng tao.

Sa huli ay naging pangalawa ako sa huli na may pinakamaraming napatay dahil siguro mas pinagmasdan ko si Hanz na naliligo sa batis malapit sa lugar kung nasaan kami. Hindi ko maiwasang hangaan ang ganda ng katawan nito.

"Congrats." nakangiting bati ni Hanz. Nasa kwarto parin ako at nagpapahinga.

"Hanz, I'm still thinking about what we saw 5 years ago." nagulat ito sa sinabi ko. "I actually comparing your body to Uncle." I bit my lips because of nervousness.

"What I told you years ago?" pinaglapat ko ang mga labi ko nang marinig ang galit nitong tono.

"Alright, never mind." nagtalukbong ako ng kumot.

He sighed. "I thought you will not get angry. I'm just being honest." I heard him sigh.

I didn't think he will get mad but I expect he will just laugh. It's actually funny to me. "I'm sorry. Hey, come on." hinila nito ang kumot ko at todo kalabit s'ya.

Padabog akong bumangon at nagulat ako nang sobrang lapit ng mukha ko sa kanya. Bigla bumilis ang tibok ng puso ko nang sulyapan nito ang labi ko. "I'm sorry." bulong nito. Hindi ito lumayo o kumurap man lang, nakakapanibago.

Kita ko ang pag babago sa hitsura niya talaga namang humubog sa pagiging lalaki niya... lalo siyang naging guwapo sa paningin ko sa mga nag daang oanahon pero hindi ko maiwasang isipin ang bagay na pinagbabawalan niya ako. Minsan ko nang naisip na ginagawa niya iyon sa akin.

Hindi ko maintindihan pero nagugustuhan kong isipin iyon at ang minsan ay naging madalas. Pinagpapantasyahan ko siya. Masama iyon.

Mas bumilis ang tibok ng puso ko at may nag tutulak sa akin na may gawin. Bigla pumasok sa isip ko ang mga napanood at nabasa kong eksena ng mga naghahalikan. "I'm sorry." bulong ko at hinila ang batok nitong palapit sa'kin ay hinalikan s'ya base sa mga nabasa ko at napanood ko.

Naninibago ako dahil wala itong naging pagtanggi kundi ay sinuklian n'ya iyon. You're 15 now. Have a body like a woman but still growing, and we have 6 years age gap. Pagkakausap ko sa sarili ko. Ihiniga ako nito sa kama ko ay patuloy sa paghalik sa akin. Then I felt that shiver down on my spine. I pulled him close to me, his kiss went down on my neck make my body burn. I felt his hand on my waist and it feels so hot on my skin.

Bigla itong humiwalay sa akin at tumayo."Why did you do that?" Hinihingal kami parehas pero nagawa nitong magsalita.

"I said sorry already." mahina kong sabi.

"Why did you kiss me?" he asked again.

"Because... Because i want to." bulong ko habang nakayuko. Ilang minuto naging tahimik ang pagitan namin at nag simula nang mangilid ang mga luha ko.

Napapikit ako nang tumulo na ang mga iyon at nabigla ako nang hawakan nito ang baba ko at inangat patingin sa kanya. "Stay away from mens, okay?" napakunot ang noo ko lalo na nang halikan ako nito ng mabilis sa sa labi. "Is that clear?" napangiti ako at mabilis na tumango.

That was my first kiss and that was so wonderful. Because start from that day I feel real happiness.