Chapter One

DIANNA

"Dad, pasok napo ako." Paalam ko kay daddy. Super excited ako kasi first day of class ngayon. That also explains why napaaga iyong gising ko kanina.

Hindi ko alam kung bakit ako nae-excite gayong wala rin naman akong interest sa kung sino man ang mga magiging kaklase ko. Naa, hayaan na nga lang.

"Wag mong kalimutang kumain ng lunch, walang cellphone sa klase, susunduin kita mamayang alas kwatro, dun ka nalang maghintay sa guard house. Understood?" Tanong nito habang nakatitig sa akin at nakahawak parin sa manibela.

"Opo dad, bye po" saad ko naman sabay mano at tuluyan nang bumaba ng sasakyan.

Kakapasok ko palang ng gate nang tumambad sa akin ang sandamakmak na mga estudyanteng pakalat kalat sa harapan ng bawat classroom. May iba namang nakatambay sa ilalim ng puno ng Acacia na nakatayo mismo sa may bandang kanan ng hallway.

First day of the School Year 2014-2015.

Everything's fine.

Masaya ang lahat. Maaliwalas ang panahon. Makikita mo sa repleksyon nang bawat mukhang nandidito ang kasiyahan na sila'y muling nagkikita kita. May ibang nakamasid lang, tila'y may hinihintay na dumating.

"Dianna! Huy! Kanina pa kita tinatanong ano ba! Ano na naman bang iniisip mo, huh?" Isang kalabit na nagpabalik muli sa aking wisyo. Nakataas kilay na tanong ni Miya habang nakapameywang.

Siya si Miya Rivera. Long time best friend ko at laging ka-duo sa mga kalokohan. My family knows about her, and vice versa. Well, pareho naman kaming sabog lagi kaya't nagkakaintindihan talaga kami. Hahaha.

Nasundan ang pagtatanong niya sa'kin nang may biglang tumunog na isang nakakabinging busina na nanggagaling mismo sa likod namin, hudyat na may sasakyang papasok din ng gate. Nagmamadaling hinila niya ako papunta sa may gilid ng hallway.

"Huy babae! Anong iniisip mo at kanina kapa nakatayo lang sa gitna ng daan?" Nakakunot noong pag ulit ng tanong nito sa'kin. Kanina pa pala ako nakatayo? Bakit di ko man lang namamalayan?

"Wala naman haha. Actually, na excite lang ako dahil first day natin ngayon, at saka nadala lang din siguro ako ng pagkamangha kaya ako napatigil sa paglalakad hehe" pagdadahilan ko pa rin kahit alam kong hindi naman siya maniniwala, and I was right. Her expression tells me she doesn't buy it at all.

May sinasabi pa siya pero sa halip na pakinggan ko ang mga iyon ay ibinaling ko nalang ang tingin ko sa isang banner na nakapaskil sa may harap ng pinakaunang classroom na makikita mo pagkapasok mo palang sa paaralang ito.

"Look closely at the present you are constructing.

It should look like the future you are dreaming."

~Alice Walker

Tama nga naman, pagsang-ayon ng isip ko. Napatingin naman ako sa isang mumunting garden sa ibaba nito, Sampaguita at mamula mulang mga rosas ang nakatanim. Masya--

"Tara na nga! Di ka naman nakikinig eh. Sabay na'ko sayo ah, same classroom lang naman tayo, means classmate na din kita sa wakas!" Pumalakpak si Miya na animo'y kakapanalo lang nito nang isang patimpalak at ito'y mukhang galak na galak pa. Sira ulo

Sinimulan na namin ang paglalakad papuntang Building C kung saan andoon ang classroom namin sa may second floor habang nakalibot parin ang mga mata ko sa mga estudyanteng nalalagpasan namin na nagtatawanan at nagkwekwentuhan.

Limang minutong paglalakad at sa wakas, nandito na din kami sa harap ng Building Carmillo.

"Shyt! Bakit kasi nasa 2nd floor pa classroom natin! Psshh nakakatamad! From Grade 7 until Grade 12 puro nalang nasa 2nd floor!" Naiinis na sambit ni Miya na dahilan para maagaw nya ang atensyon nang iilang mga estudyanteng kasabay namin na naglalakad paakyat patungong ikalawang palapag.

"Look, if you don't want it that way, then quit studying already. Quite simple." Simpleng tugon ko habang deretso padin ang tingin sa harapan.

"Eto naman, nagjo-joke lang eh! Di mabiro nako!" Sabi niya sabay irap. Well, di ko naman siya masisisi. It's a fact din naman. Ever since pumasok kami sa paaralang 'to, I noticed na laging nasa ikalawang palapag iyong classroom niya, which is kinda funny for a short-tempered girl like her.

Nilagpasan namin ang dalawang classroom na sobrang ingay bago namin narating ang aming classroom.

WRONG. I'm taking back my words, sa'min pala ang pinaka maingay. Fusses are everywhere, some are shouting, laughing, giggling, chanting, I attempt to avert my eyes but the scene in front of us gives me no luck at all. It frustrates me seeing a classroom this messy. As always.

Two girls are fighting, nagsasabunutan na akala mo'y parehong kasali sa Wrestling Maniacs.

Yung isang may mahabang itim na buhok wearing white V-neck on top paired with ripped jeans and a pair of black and white Adidas shoes cunningly attacked her opponent by punching her just below the chest pero dahil sa sobrang bilis ng galaw ng kalaban niya ay nakailag pa ito. Jusko! Thas was close! The other one with a curly grayish hair just trimmed at the level of her shoulder took a step backward and counter attacked briskly by grabbing the attacker's hair swiftly as if she knew already what was coming. A simple Denim shirt, fitted black jeans and a pair of black Nike shoes doesn't give me the idea that I'm actually witnessing the fights of the two leaders out of the three most influential gang groups here in our school since day 1 in Grade 7.

Tama. It's just Gallande Memorial High School. Ang paaralang kahit unang araw pa lang ng pasokan ay ganito na agad ang bubungad sa'yo, and that's nothing. Scenes like these are normal. It's what makes the school out stands from others.

Reality kicked back harshly.

"Hoy ikaw! Tinatayo tayo mo diyan? Do you belong here in this section?" Tanong nong babaeng may mahabang itim na buhok, Amie, right! Nasa akin ang atensyon ng lahat, I drew one full look at my surroundings and finally stopped my gaze in her, tinitigan ko muna siya as if to check if she's still sane.

"Yes, you've got any problem with that?" I asked, sounding a little bit annoyed and bored.

She looked as if she didn't expect a kind of answer from me. "No one ever talked to me like that bitch!" She shouted, clearly triggered.

"Well, it's a pleasure breaking the record, then" I winked and it pissed her even more. Ipinagsawalang bahala ko nalang ang mga nanlilisik niyang mga mata na nakasunod sa bawat galaw ko at saka pumunta sa upuan namin ni Miya sa likod at umupo. Sumunod naman ang kaibigan ko.

Time check. It's already half past 8.

Eksaktong pagkuha ko ng notebook sa bag ko nang may biglang pumasok sa aming classroom at tumayo sa harap mismo, our professor. Nataranta ang lahat dahil sa di inaasahang pagpasok nito. Dali daling nagsi upuan ang mga kanina'y nakatayo habang nanonood ng away.

"Okay, class. Good morning! I will be your professor in Oral Communication, Jaime Ocampo. Just call me Prof Jay. Now we'll be having our formal introduction of our subject tomorrow, for now, you'll be introducing yourself one by one in front. Let's start with the first row form left to right. So let's start with you." Pagharap ng prof namin sa babaeng nakaupo sa first row sa may kaliwang bahagi. Seat 1.

"Hi everyone! I'm Jessa Rival. 18 years old, you can call me Jess. BTW, I like books, I hope we'll all gonna be good friends. Thank you!" Pagpakilala niya at dali daling bumalik sa kanyang upuan.

Nagpatuloy ang pagpapakilala ng mga kaklase ko isa isa until my turn has come. Kabado akong napatingin kay Miya, sumenyas naman ito na 'okay lang' kaya tumayo na'ko at pumunta sa harap.

1...2...3...4...

"Hey everyone, I'm Dianna Ramos, 17 years old and an avid fan of the author of the famous book The Da Vinci Code, Dan Brown. I also like music, so much. Let's all be friends here, thanks!" There's nothing more than that. Isang simpleng estudyanteng nag aaral sa isang pribadong paaralang, nothing more.

Sumunod sa'kin si Miya at hanggang sa matapos ang pinakahuling pangwalong hanay na sumatotal sa apatnapung estudyante ng section Aurora Boreales.

Matapos ang pagpakilala ng lahat ay may biglang tumawag sa aming prof na isa ding guro, awts, it's our Dean. Sa likod niya ay may isang lalaking katamtaman ang tangkad na nakasuot ng hoodie, bag in his shoulder, guess this is a transfered student.

Ilang minutong nag usap ang Dean at ang aming professor and finally pumasok na din ito with the transferee. Right, 'cause it's my first time seeing his face.

"Attention Northern Lights students! So this is your new classmate, he's a transferee from San Mateo National High School, please welcome him. Kindly introduce yourself to the class, mister" saad ng professor namin at pumunta sa gilid so that the spot will be focused on the new student.

"Hi, I am Loki Gomez, 18 years old. I'm from San Mateo National High School. My parents want me to study here since they were assured that I'll be safe here than from my previous school. I'm looking ..."

I look at him while he's talking, looking at them. Those eyes, a little fire burning is visible. A scar on the face just below his cheeks tells me that this boy have already been through rough times. He has this aura that he's not just someone, not just a normal student.

Paano ko naman nasasabi? I don't know. Something isn't right. His gazes fell unto me. I knew it! Those were the eyes I have been longing to see. Something in me burns up a little, and it's triggering me, could this be.....